Μας χρωστάμε ένα ταξίδι ακόμα..

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Έφυγε το καλοκαίρι και μαζί του πήρε και τα σχέδια μας. Τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας. Σου είχα ζητήσει να πάμε ένα ταξίδι μαζί. Το ξέχασες; Όλο το σχεδιάζαμε, όλο φτιάχναμε προγράμματα για το πώς θα περνάμε τις ώρες μας εκεί, αλλά πέρασε ο καιρός και το αμέλησες. Ενώ εγώ το είχα προτεραιότητα κάτι πήγαινε στραβά και χανόταν από το πλάνο της οπτικής μου.

Εσύ αδιαφορούσες αλλά εγώ το θεωρούσα κάτι σημαντικό. Όχι το ταξίδι σαν ταξίδι μόνο, αλλά και το ότι θα το έκανα μαζί σου. Θα πέρναγα λίγο χρόνο παραπάνω με σένα και θα ξεφεύγαμε λίγο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Θα ζούσαμε διαφορετικά πράγματα, θα γνωρίζαμε νέους τόπους, θα γευόμασταν ξεχωριστές γεύσεις σε έναν άλλο κόσμο μακριά από δω.

Οι δυο μας χαμένοι στο άγνωστο, χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος, οι υποχρεώσεις και οτιδήποτε άλλο. Θα ζούσαμε εγώ για σένα κι εσύ για μένα, έστω και γι’ αυτές τις λίγες μέρες. Θα ήμασταν ελεύθεροι να περάσουμε τις στιγμές μας εκεί, όπως τις θέλουμε και θα γυρνούσαμε πίσω πιο ερωτευμένοι, πιο χορτάτοι, πιο χαρούμενοι. Το πιστεύω αυτό.

Κάποιες φορές τα ταξίδια γίνονται κουραστικά, το ξέρω. Αυτό σε τρόμαζε εσένα. Όμως μπροστά στα τόσα καλά που θα μας πρόσφερε, χαλάλι του λίγη ταλαιπωρία δε νομίζεις; Τι λες; Μήπως ήρθε η ώρα να το κάνουμε αυτό το ταξίδι τελικά;