Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Ρε αυτό το timing…
Θες εσύ, δεν θέλω εγώ.
Θέλω εγώ, δεν θες εσύ.
Ήρθες εσύ, έλειπα εγώ.
Ήρθα εγώ, έλειπες εσύ.
Ξέρεις η ζωή είναι ένα παιχνίδι.
Μοίρα; Τύχη; Οργάνωση; Προετοιμασία;
Ίσως όλα μαζί. Ίσως και τίποτα.
Μια στιγμή, μια γνωριμία, ένας έρωτας και μετά τι;
Και το «τι» τις περισσότερες φορές το αντικαθιστά το «γιατί».
Γιατί τότε δεν έκανα εκείνο;
Γιατί τότε μου είπες αυτό;
Γιατί δεν σου απάντησα όπως ένιωθα;
Γιατί δεν προσπάθησες;
Πολλά γιατί που τρυπάνε τις καρδιές μας.
Πολλά επειδή που δεν υπώθηκαν ποτέ.
Και μια ζωή ερωτηματικά και υποθέσεις.
Μια φορά μωρέ δεν καταφέραμε να συνεννοηθούμε.
Μια φορά δεν μπορέσαμε να πούμε αλήθειες.
Παλέψαμε με τα εγώ μας και τους θυμούς μας.
Βάλαμε μπροστά τα πρέπει και όχι τα θέλω μας.
Κάναμε υποθέσεις για αισθήματα που μπορεί να μην υπήρξαν ποτέ!
Κάναμε υποθέσεις για θυμούς που δεν είδαμε ποτέ!
Και όλα τελειώσαν και μείναμε μόνοι.
Με τα ίσως, τα μπορεί, τα αν.
Μα έμεινε ένας έρωτας, γραμμένος στο παγκάκι της γειτονιάς.
Ένας έρωτας σαν του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
Έτσι κι εμείς όπως αυτοί πεθάναμε απο λάθος συνεννόηση!