Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος
Παράξενο παιδί της κυρα Λιγοστής.
Αποταμίευα πάντα από το τίποτα το λίγο,
Από το λίγο, το λιγότερο.
Έβρισκα πάντα προτιμότερο,
το μαχαίρι στο κόκαλο να μπήγω,
του εαυτού μου και του κόσμου, μόνος δικαστής.
Κάποτε, κάπου, κάποιος μου’ πε:
«Θα ΄ρθει στιγμή φτωχός και μόνος σου να βρεθείς.
Με το… λίγο σου να ζεις, θα καταδικαστείς».
Μ’ αυτό, ίσως μπροστά μην πάω.
Σίγουρα όμως είναι αρκετό, πίσω να μη γυρίσω.
Στο λίγο σου, τα πολλά σου να βρεις, είναι πιο πιθανό.
Κι αν αύριο χαθώ, πολύτιμη κληρονομιά, αυτά θα αφήσω.
