Γράφει η Σοφία Δέδε
Κάπου το χάσαμε ρε κορίτσια..
Αυτό το θηλυκό στοιχείο μας. Την θηλυκότητα μας. Μπερδευτήκαμε ανάμεσα στους ρόλους και χάσαμε την πραγματική μας φύση και δεν εννοώ την θηλυκότητα ως εξωτερική εμφάνιση εννοώ την θηλυκότητα μέσα μας.
Μια γυναίκα για να νιώσει θηλυκό πρέπει πρώτα να νιώσει ελεύθερη και ανάλαφρη σαν αερικό. Μιλάω για μια πνευματική ελευθερία απαλλαγμένη από ασχήμιες, από κατινιές, από ναρκισσισμούς. Απαλλαγμένη από εχθρότητες, πικρίες και μιζέριες.
Οι αληθινές γυναίκες είναι παραδοσιακά οι γυναίκες που έχουν την αίσθηση της φροντίδας για όλους. Είναι η ίδια η χαρά της ζωής, η ίδια η αγάπη, η εγκάρδια προσφορά και προθυμία εκεί που οι άλλες επικαλούνται δικαιώματα και ισότητα.
Μια γυναίκα που εκπέμπει θηλυκότητα, επιτρέπει στον εαυτό της να νιώσει ευάλωτη. Ευάλωτη όχι αβοήθητη, αδύναμη, χαζή, αφελής ή θύμα. Να μπορεί να βλέπει το αρσενικό την ανοιχτή καρδία της, την γενναιοδωρία της και την διάθεση της ή όχι. Το αληθινό αρσενικό χρειάζεται μία γυναίκα που του δίνει το χώρο να τη φροντίσει, να αναλάβει τον έλεγχο, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να πάρει αποφάσεις.
Η «θηλυκή» γυναίκα μπορεί να είναι ανεξάρτητη οικονομικά, δυναμική, αποφασιστική αλλά ταυτόχρονα να επιτρέπει σε έναν άντρα να την προστατεύει, να την φροντίζει, να απολαμβάνει το συναίσθημα που κλείνει η αγκαλιά του, η μοναδικότητα του.
Η δύναμη της θηλυκότητας κρύβεται στην αναζήτηση των ονείρων, στο ψάξιμο μιας ουτοπίας παρόλο που ξέρει ότι πατάει γερά τα πόδια της στην γη. Στο αυθόρμητο χαχανητό της χωρίς ντροπή, χωρίς ενοχή, στο αθώο βλέμμα της που όταν βρει τον σωστό αποδέκτη μεταμορφώνεται σε ερωτεύσιμο.
Στην ευγενική της ψυχή. Στην αλήθεια της!
Τι λέτε; Πάμε να βρούμε την χαμένη μας θηλυκότητα; Κάπου μέσα μας είναι!!!