Να κοιτάς πίσω στον παράδεισο που έζησες και στην κόλαση που επιβίωσες.

Γράφει η Θεανώ Διολή.

Να κοιτάς πίσω. Να κοιτάς πίσω και να φέρνεις πάλι στο μυαλό σου όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχουν περάσει από τη ζωή σου.
Αυτούς που σε πίκραναν.
Αυτούς που σε πολέμησαν.
Αυτούς που σε τσαλαπάτησαν.
Αυτούς που σε εκμεταλλεύτηκαν.
Αυτούς που σε κορόιδεψαν.
Αυτούς που σε παραμύθιασαν.
Αυτούς που σε παράτησαν.
Αυτούς που δείλιασαν μπροστά σου και εξαφανίστηκαν χωρίς να πουν μια κουβέντα.
Αυτούς που σ΄ ερωτεύτηκαν.
Αυτούς που σε αγάπησαν.
Αυτούς που σου έδωσαν πολλά και ας μην ζήτησες εσύ τίποτα.
Αυτούς που έβγαλαν την ψυχή τους και στην έδωσαν.
Αυτούς που ξεγυμνώθηκαν από συναισθήματα μπροστά σου.
Αυτούς που κάθε φορά εμφανίζονται στη ζωή σου την ώρα που εσύ τους έχεις πιο πολύ ανάγκη από ποτέ και ας μην το ξέρουν.
Αυτούς που σε θυμούνται ακόμα και όταν δε χρειάζονται τίποτα από εσένα.
Αυτούς που ξαπλώνουν τη νύχτα στο κρεβάτι τους και στέλνουν το όνειρο τους να συναντήσει το δικό σου.
Αυτούς που σου έχουν πει ότι σ΄ αγαπούν και ξέρεις ότι το εννοούν.
Αυτούς που σ’ ερωτεύτηκαν και το ‘νιωσες στο φιλί τους.
Αυτούς που σε πόθησαν και το κατάλαβες στη θέρμη του κορμιού τους.
Αυτούς που σε αγάπησαν και το είδες μέσα στο βλέμμα τους.
Αυτούς που σε κοίταξαν κατάματα και σου είπαν την αλήθεια, κι ας πόνεσες πολύ.
Να κοιτάς πίσω και να τους φέρνεις όλους στο μυαλό σου. Να τους σκέφτεσαι και να θυμάσαι αυτά που πήρες και αυτά που έμαθες από αυτούς.
Τα αγκάθια που σου φόρεσαν ή τα λουλούδια που σου έδωσαν.
Τα δάκρυα που γέμισαν τα μάτια σου ή τα χαμόγελα που γέμισαν τα χείλη σου.
Τις ώρες που υπέφερες μαζί τους ή τα δευτερόλεπτα που μέτραγες μακριά τους.
Τη ψύχρα τους που σου έντυσε τη νύχτα ή τη λιακάδα τους που σου φώτισε τη μέρα.
Την αηδία που ένιωσες στο άγγιγμα τους ή την ηδονή που σ΄ έλιωσε.
Το θόρυβο που έκανε η φωνή τους στ΄ αυτιά σου ή το τραγούδι τους που δε θέλεις να ξεχάσεις ποτέ.
Την κόλαση που σου έφτιαξαν ή τον παράδεισο που σου ζωγράφισαν.
Να κοιτάς πίσω και να τους φέρνεις όλους στο μυαλό σου και να τους θυμάσαι έναν – έναν και τους αγγέλους και τους δαίμονες που βρέθηκαν στο δρόμο σου. Πότε να μην τους ξεχνάς, γιατί αν οι άγγελοι έδωσαν νόημα στη ζωή σου οι δαίμονες σου έμαθαν να το εκτιμάς.
Να κοιτάς πίσω και να μη ξεχνάς πότε κανέναν, πότε…

LoveLetters