Γράφει η Ελένη Σάββα
Αλλάζει ο άνθρωπος; Αλλάζει, αλλάζει όταν το θέλει κι όταν κοιτάει ψηλά. Κάποτε, κάπου άκουσα πως η λέξη άνθρωπος, προέρχεται από το άνω και το θρώσκω: κοιτάω ψηλά. Δεν ξέρω αν είναι στ’ αλήθεια αυτή η ετυμολογία της λέξης, μα έχει κάτι μαγικό.
Μ ‘αρέσει τόσο μα τόσο πολύ, που με κάνει να ονειρεύομαι. Κι είναι σπουδαίο να ονειρεύεσαι. Σου δίνει ζωή, σου προσθέτει χαμόγελα. Να μη φοβάσαι να ονειρεύεσαι.
Είμαστε φτιαγμένοι για να κοιτάμε ψηλά. Να κοιτάμε τα αστέρια, τα σύννεφα, τα αεροπλάνα, τα πουλιά, το χρώμα του ουρανού. Είμαστε φτιαγμένοι να βλέπουμε χιλιάδες πράγματα γύρω μας. Γιατί να μην είμαστε επιλεκτικοί; Ας προσπαθήσουμε να τα βλέπουμε όλα με πιο θετική ματιά. Αν βρέχει, σκέψου πως το ουράνιο τόξο δεν θα αργήσει. Σκέψου πως τα φυτά ίσως διψούσαν. Σκέψου πως η φύση είναι μαγική. Όταν ο ουρανός είναι σκοτεινός, δες τον σαν καμβά. Ζωγράφισε επάνω του, φαντάσου σχέδια γεμάτα αγάπη.
Να κοιτάμε ψηλά, χωρίς να χάνουμε την επαφή με τη γη. Το ‘χεις; Είναι μεγάλη υπόθεση η επαφή μας με τη φύση. Ξεκινάνε όλα και τελειώνουν μ ‘αυτήν. Να εκτιμάς τα πάντα γύρω σου, τα καλά κυρίως. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες ευγνωμοσύνη;
Κλείσε τα μάτια σου για μισό λεπτό. Φέρε μια όμορφη εικόνα στο μυαλό σου και χαμόγελα. Συγχαρητήρια. Μόλις έκανες κάτι καλό για σένα.
Να τα αγαπάς όλα γύρω σου. Δεν είναι εύκολο, μα είναι όμορφο. Να τα αγαπάς για να σε αγαπούν. Κι όσο αγαπάς, τόσο αλλάζεις. Αλλάζεις προς το καλύτερο, όλα γίνονται σιγά-σιγά πιο όμορφα. Ίσως να παίρνουν όλα μια απόχρωση απ’ το αγαπημένο σου χρώμα.
