Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος.
Κάποιες φορές ρίχνεις τον συλλογισμό σου σε μια άτυπη παγίδα, προσπαθώντας να τον βάλεις στην διαδικασία να ξεχωρίσει, να ξεκαθαρίσει και να ταξινομήσει τις διαφορές μεταξύ του εγωισμού και της αξιοπρέπειας.
Κάθεσαι και σπας το κεφάλι σου ώστε να κατορθώσεις να βαφτίσεις εγωιστικές αποφάσεις σου και ενέργειές σου ως αξιοπρεπείς ή να μεταφράσεις αξιοπρεπείς πράξεις τρίτων ως εγωιστικές.
Για στάσου λίγο και ξεμπέρδεψέ το όλο αυτό. Γιατί θα πρέπει μετά κόπων και βασάνων να προσπαθείς να απεμπλακείς από την έννοια του εγωισμού, ξεπλένοντας και καμουφλάροντας τις ενέργειες σου, δήθεν εξαφανίζοντάς τον;
Παρεξηγημένες έννοιες και οι δύο, αλλά το καλύτερο είναι να τις έχεις και τις δύο!
Ξέρεις, συνοδεύουν η μία την άλλη, χωρίς εγωισμό δεν ακολουθεί η αξιοπρέπεια και χωρίς αξιοπρέπεια δεν γεννάται ο εγωισμός. Κράτα το στο πίσω μέρος του μυαλού σου και αναμόχλευσέ το πού και πού.
Και πού ξέρεις, ίσως έρθει η στιγμή που θα τα βρεις πολύ καλά και με τις δύο.
Ξαδερφάκια από πάντα ήταν, αλλά με διακριτές διαφορές, αλλά και πάντοτε προπομπός η μία της άλλης.
Η αξιοπρέπεια είναι εκείνη που την φορτώνεσαι μες στη σιωπή, έχοντας παγώσει τη συνείδησή σου στο σημείο που αντιλήφθηκε, στο σημείο της σύλληψης της ιδέας πως θυματοποιείσαι, εκμεταλλεύεσαι ή πως βρίσκεσαι εν μέσω μιας κατάστασης που δεν έχει κανένα λόγω να υπάρχει πλέον. Εκεί κάπου λοιπόν, την αφυπνίζει ο εγωισμός, της χαρίζει νοητή μορφή και υπόσταση εν συνεχεία την αγκαλιάζεις, την φοράς και στρέφεις την πλάτη με ένα βλέμμα μισό, αποχωρώντας.
Ο εγωισμός είναι το όχημα που θα σε οδηγήσει σε αυτή. Είναι μια ξεκάθαρη και δυνατή απόδειξη του ότι έχεις προσωπικότητα και χαρακτήρα, κόκκινες γραμμές και ηθικούς φραγμούς που δεν θα επιτρέψεις σε κανένα να καταπατήσει και να υπερβεί, δηλώνοντας υπολογίσιμος και όχι καλόβολος και ως σαν φτιαγμένος από πηλό και χώμα, ανά πάσα ώρα και στιγμή εύπλαστος για τα ξερά και το μυαλό του καθενός!
Πάντοτε με μέτρο όμως, με διαύγεια και καθαρή κρίση γιατί ο εγωισμός χρειάζεται σωστή διαχείριση στο σωστό τόπο και χρόνο, στους ανθρώπους που πρέπει και στις καταστάσεις που σε φθείρουν και που τίποτε πλέον δεν έχουν για να σου προσφέρουν.
Πρώτα ξαδέρφια από πάντοτε λοιπόν, πιασμένα χέρι χέρι, που την κατάλληλη στιγμή, ξεμπλέκοντας τα χέρια τους, κάνει νεύμα η μία στην άλλη να περάσει πρώτη..
