Πες μου ένα ψέμα, ν’αποκοιμηθώ..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Πες μου ένα ψέμα που να μοιάζει με την καθαρότερη αλήθεια σου.
Ένα ψέμα από εκείνα που ήξερα να κάνω πως τα πιστεύω.
Ένα ψέμα σου να μοιάζει με αλήθεια για να αποκοιμηθώ κι απόψε που οι δαίμονες σου παίζουν στα ζάρια τους δικούς μου.
Δεν θέλω αλήθεια. Δεν την πιστεύω πια την αλήθεια σου.

Το ψέμα σου θέλω για να μπορώ να με καταδικάζω που σε πίστεψα.
Το ψέμα σου ζητάω για να μπορώ να με κατηγορώ που σου δόθηκα.
Το ψέμα σου πες μου. Την αλήθεια σου δεν την γουστάρω.

Ναι, σήμερα που γιορτάζουν οι ψεύτες, εσύ θα σταθείς απέναντί μου και θα μου δώσεις την χαριστική βολή.
Εκείνη που από καιρό έχεις φυλαγμένη και περιμένεις την κατάλληλη στιγμή.
Τι; Νομίζεις πως δεν το ξερα;

Έλα τώρα..
Πάει καιρός που μπαίνω στο στόχο σου.
Πάει καιρός που σου δίνω χώρο για μια βολή καθαρή.
Μια βολή κατευθείαν στην καρδιά.
Εκεί που δεν υπάρχει πια κάτι να νιώσω.
Εκεί που θα βρεις σκόρπιες λέξεις.
Ξέρεις, από εκείνες τις “δικές” μας.

Και τώρα που ο στόχος σου είναι καθαρός, τώρα που στέκομαι απέναντί σου και σε κοιτάω στα μάτια..
Έλα, πάμε..
Πες μου εκείνο το ψέμα σου που αγάπησα πιο πολύ..
Εκείνο που το έκανες να μοιάζει τόσο αληθινό.

“Σ’αγαπάω κοριτσάκι μου…”
Χαριστική βολή..