Ποτέ δεν ξέρεις ποια ρωγμή στη σχέση μπορεί να είναι η τελευταία
Ένα από τα θέματα που θα ακούσουμε να αναλύεται σχεδόν από όλους τους ανθρώπους χωρίς καμία εξαίρεση είναι ένα και μείζον, οι σχέσεις σε όλους τους τομείς και οι διακλαδώσεις τους.
Μα εκεί που θα επικεντρωθούν οι περισσότερες συζητήσεις και ανησυχίες γύρω από αυτές θα είναι πάντοτε η σκληρή διαδικασία του χωρισμού φυσικά με όλα τα επακόλουθα του. Δύσκολο ζήτημα ομολογουμένως συνδεδεμένο με δάκρυα, πικρίες, θυμό και με μια ατελείωτη γκάμα άσχημων συναισθημάτων. Τα δυο πρόσωπα που ως το εκάστοτε διάστημα ήταν μαζί, πλέον έχουν χωρίσει. Και τώρα τι γίνεται;
Τότε λοιπόν η εκάστοτε πλευρά θα βιώσει αυτήν την κατάσταση με διαφορετικούς τρόπους. Φυσικά στην ευνοϊκότερη θέση για τον ίδιο θα βρίσκεται αυτός που όρισε το τέλος για τον δεσμό. Σίγουρα κάποια δεδομένα τον οδήγησαν μέχρι εκεί και πήρε την απόφαση του φινάλε. Πάλεψε με τον εαυτό του, ίσως έκανε και εκείνος λάθη, όπως και ο μέχρι τότε άνθρωπος του. Διότι όσο και να εθελοτυφλούμε για μια σχέση που διαλύεται τις ευθύνες τους τις έχουν και οι δυο πλευρές. Τώρα τι κάνουμε όμως;
Αυτοί έρχονται μεμονωμένα αντιμέτωποι με τις νέες συνθήκες της ζωής τους και ίσως οδηγηθούν σε μια αυτοκριτική. Θα ανασυντάξουν δυνάμεις και θα συνεχίσουν την ζωή τους «χωριστά». Μα κι αυτό είναι αμφιλεγόμενο. Γιατί πόσες φορές έχουμε οι ίδιοι μα και άλλοι από το οικείο μας περιβάλλον επιστρέψει σε σχέσεις του παρελθόντος αργά ή γρήγορα; Το ζήτημα είναι τότε τι γίνεται;
Τα βαθιά συναισθήματα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, φυσικά δεν γίνεται να διαγραφούν από την μια στιγμή στην άλλη. Θα υπάρχουν πάντα άλλοτε πιο ισχυρά και άλλοτε πιο ανίσχυρα. Μα η ύπαρξη αυτών είναι ικανή για την επανένωση ενός ζευγαριού; Διότι όσο και να υπάρχουν αμφότερες καλές προθέσεις για μια νέα προσπάθεια κατά την γνώμη μου πάντα θα υποβόσκουν οι «πληγές» που οδήγησαν στην ρήξη.
Κατά μεγάλα ποσοστά σχεδόν πάντα σε μια αναζωπυρωμένη σχέση, στην πρώτη σύγκρουση, στον πρώτο καυγά θα βγουν πικρές αναμνήσεις και θα ακουστούν σκληρά λόγια. Και αυτό είναι φυσικό, διότι ναι μεν μπορεί σε μια σχέση να γίνει το restart. Μα οι χαρακτήρες των ανθρώπων αλλάζουν; Γίνεται delete οριστικό στα λάθη και στις στιγμές που πέρασαν;
Σίγουρα οι απόψεις πάνω σε τέτοια ζητήματα πάντα θα διίστανται. Μα αν το δούμε λίγο διαφορετικά. Ένας χωρισμός μοιάζει σαν να πετάς κάτω ένα γυάλινο ποτήρι. Αν δεν σπάσει απευθείας σίγουρα θα αποκτήσει ένα ράγισμα αν όχι περισσότερα. Έτσι λοιπόν στην επόμενη πτώση δεν θα έχει περισσότερες πιθανότητες να σπάσει φέρνοντας ίσως και «πληγές» από τα κομμάτια του πιο βαθιές;