Γράφει η Γεώρα
Πόση σιγή να αντέξεις ;
Πόση σιωπή να αγαπήσεις ;
Πόσο έρωτα θα σπαταλήσεις ;
Πόση ώρα θα χαραμίσεις ;
Πόσες λέξεις θα τις αφήσεις να πεθάνουν ;
Πόσα συναισθήματα θα θάψεις ;
Πόσα σε νοιάζομαι θα κρύψεις ;
Και πόσες αγκαλιές θα τις στερήσεις ;
Πόσα σ’ αγαπώ θα αποφασίσεις να μην τα ζήσεις ;
Και πόσα δάκρυα χαράς θα σου στερήσεις ;
Πόση αναμονή ακόμα να υπομείνεις!
Πόση ζωή στην παύση να χωρέσεις ;
Σ’ αγαπάω! Καιρός να μου το συγχωρέσεις που τρέφω τόσο δυνατά αισθήματα για σένα.
Σ’ αγαπάω! Καιρός να το αποδεχτείς.
Και σε επιλέγω κάθε στιγμή. Καιρός αυτό να το αγαπήσεις και εσύ!
Γιατί γνωρίζουμε και οι δύο πως η λαχτάρα που τρέφουμε μέσα μας θα μας πνίξει. Και ο πόθος θα μας γκρεμίσει τα τείχη.
Γιατί μας εκδικούνται τα λεπτά που είμαστε χώρια και πονάει όλο και πιο πολύ το συναίσθημα.