Γράφει η Παρασκευή Χατζή
Συνήθιζα να λέω συχνά πως ο εγωισμός είναι για τους δειλούς. Γιατί δειλός είναι όποιος αποφεύγει να δει κατάματα την αλήθεια και ο μόνος του φόβος είναι μήπως και τσαλακωθεί. Ο έρωτας για να ευδοκιμήσει αναζητάει το ατόφιο και το αληθινό. Και εσύ κρύβεσαι σαν μικρό παιδάκι που αποφεύγει την τιμωρία από συνήθεια περισσότερο.
Πρόκειται για μια κακή συνήθεια να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους άλλους με όποιο κόστος. Μέσα στην σχέση της αγάπης δεν χωράνε ψεύτικοι εγωισμοί και περιφάνειες. Πρέπει να σεβόμαστε αυτόν που έχουμε απέναντι μας και να τον εκτιμούμε, να τον θαυμάζουμε. Να είμαστε πάντα δίπλα του και να του στεκόμαστε σε όποια στιγμή εύκολη ή δύσκολη. Κάπως έτσι θα μπορούσα να περιγράψω με απλά λόγια το θαύμα της αγάπης.
Γιατί άνθρωπε αν τύχει και την βρεις μην την αφήσεις να σου φύγει μέσα από τα χέρια, εκτίμησέ την ως το πολυτιμότερο που σου έχει χαριστεί. Σκέψου πως υπάρχουν κι εκείνοι που την ψάχνουν μια ολόκληρη ζωή και με δυσκολία την βρίσκουν. Δεν ξέρω αν φταίει ο εγωισμός τους, αν οι καταστάσεις που ήρθαν έτσι. Αλλά σίγουρα όλα αυτά μαζί, παίζουν τον ρόλο τους. Και για να κλείσω εδώ, ο Ρέμος σε ένα τραγούδι του λέει, βρέξε ουρανέ εγωισμό να μην με δει που κλαίω. Τελικά δεν είναι κακό κάποιος να κλάψει.
