Γράφει η Έφη Παναγοπούλου
Εχθές το βράδυ, σε είδα στον ύπνο μου. Ήσουν τόσο όμορφη, τόσο ήρεμη κι είχαμε τόσα να πούμε! Ξύπνησα γρήγορα και δεν πρόλαβα να σου πω ό,τι ήθελα, ούτε να με γαληνέψεις όπως εσύ μπορείς.
Έβαλα μια κούπα καφέ κι αναλογίστηκα, πόσο ιάνθρωποι πέρασαν από το δρόμο μου. Πόσοι “φίλοι καρδιάς” όπως τους ονόμαζα, πόσους πλήγωσα, πόσοι με πλήγωσαν, πόσους τσαλαπάτησε ο εγωισμός μου.
Πόσοι έμειναν με τον τσαμπουκά τους και πόσοι έφυγαν χωρίς εξήγηση, χωρίς καν ένα αντίο.
Για πόσους πόνεσε η ψυχή μου και πόσους πόνεσα εγώ;
Μεγάπη η λίστα με τους περαστικούς που σταμάτησαν για λίγο να ξεδιψάσουν και πολύ μεγαλύτερη η λίστα με εκείνους που ζήταγαν ψίχουλα αγάπης κι εγώ τους έδινα απλόχερα όση είχα! Χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς να φοβηθώ από την παρουσία τους.
Σήμερα λοιπόν φίλη μου, είμαι έτοιμη να πάω παρακάτω. Θα μου κάνεις παρέα; Άλλωστε στα δύσκολα, εσύ ήσουν πάντα δίπλα μου. “Στο ψυγείο έχω αφήσει παγωμένο κρασί” σου είπα, και τίποτε άλλο.
Κι εσύ κατάλαβες..
Πόσο μαγικό με μια λέξη να συνεννοούμαστε. Τόσο χρειαζόμαστε εμείς. Μια λέξη, μια ματιά, πολλές φορές, ούτε καν αυτά. Με μια σκέψη, ξέρουμε κι οι δυο. Μόλις με αντίκρισες, το πρώτο πράγμα που είπες!
Γέμισε τα ποτήρια, να ευχηθούμε! Τα ποτήρια ψηλά φίλη μου!
Στην υγεία όσων μας έκλεψαν το συναίσθημα και είπαν πως μπορούν να το κουβαλήσουν, μέχρι που είδαν εκείνη τη μικρή ανηφόρα, και από φόβο, το παράτησαν κατάχαμα κι έψαξαν για την ευθεία τους.
Στην υγεία όσων πληγώσαμε από φόβο, αλλά δεν φύγαμε! Μείναμε κι ας θέλαμε να τρέξουμε σε αγώνα ταχύτητάς! Οι ενοχές μας έτρωγαν και παλεύαμε να κλείσουμε τις πληγές που ανοίξαμε!
Στην υγεία όλων των περαστικών, που ήρθαν, είδαν και έφυγαν! Κάτι από την καρδιά μας πηραν και αυτοί!
Στην υγεία των εμμονών μας και των τύψεων που μόνες μας δημιουργησαμε χωρίς προφανη λόγο!
Στην υγεία της καλοσυνης και της ντομπροσυνης σε όσους έμειναν ή εφυγαν από δίπλα μας!
Στην υγεια της δικής μας καλοσυνης που δεν τους διώξαμε νωρίτερα ή δεν τους κρατήσαμε κοντά μας όταν έπρεπε!
Στην υγεία σου καλή μου φιλη!
Είσαι έτοιμη για μια τελευταία ευχή;
Σήκωσε το ποτηρι σου ψηλα!
Καλο κατευόδιο σε όλους τους φόβους μας.
Ήρθε η ώρα να ζήσουμε!
Χωρίς πρεπει και εάν, χωρίς ενοχές και τύψεις!
Και αν πληγωθουμε, εδώ είμαστε να σηκώσουμε πάλι τα ποτηρια μας ψηλά, όπως μάθαμε να σηκώνουμε η μία την άλλη!