Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου
Ξέρεις τι ήσουν τελικά; Μια πυρκαγιά που πέρασε από την ζωή μου και άφησε πίσω της μόνο αποκαΐδια.
Έμεινα όρθια καμένη από το ψέμα σου και έτοιμη να πέσω σαν την στάχτη των δέντρων μετά από την καταστροφή. Πρόλαβα όμως πριν καταρρεύσω να σε διώξω, να σε οδηγήσω μακριά από μένα, να απομακρύνω από τη ζωή μου την εστία της καταστροφής μου.
Όλα γίναν γρήγορα σαν την φλόγα που πριν την δεις, πριν καν την αισθανθείς έχει κάψει τα πάντα στο πέρασμά της.
Τώρα;
Τώρα έμεινε η ψυχή και η καρδιά μου να πονάνε και να προσπαθούν να γιατρευτούν .
Να κάνουν αργά τα βήματα τους , προσπαθώντας να τα φτιάξουν όλα από την αρχή.
Να ετοιμάσουν το έδαφος για την αληθινή αγάπη.
Χωρίς εσένα αυτή τη φορά.
Μόνη με τα σημάδια σου να μου θυμίζουν τα λάθη μου.
Έλεγες ότι μ’ αγαπούσες από τις πρώτες κιόλας μέρες της σχέσης μας. Ποτέ μέσα μου δεν σε πίστεψα αληθινά.
Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν με νοιάστηκες. Περνούσες την ώρα σου στο βωμό μιας αγάπης που δεν ένιωθες, μιας αγάπης που υποκρινόσουν. Ήσουν τόσο καλός ηθοποιός αλλά οι στιγμές εκείνες μετά που κάναμε έρωτα σε πρόδιδαν πάντα. Ήταν το βλέμμα σου που άλλαζε.
Θαρρείς και ήταν απαραίτητη τόση κοροϊδία για να περνάμε απλώς καλά;
Σιγά σιγά με τύφλωνε ο έρωτας που μου πουλούσες.
Ήξερα ότι ένας ερωτευμένος άνθρωπος θέλει να περάσει χρόνο μαζί σου , δε επιλέγει τις ώρες που του λείπεις, ούτε βάζει πάντα κάτι άλλο πάνω από σένα.
Ήξερα ότι όταν κάποιος σε νοιάζεται , θέλει να κοιμηθεί μαζί σου.
Θέλει να νιώσει την ανάσα σου όταν θα ξυπνήσεις το πρωί, θέλει να σε δει , να σ’ αγκαλιάσει, να σε φιλήσει, να σε μυρίσει… θέλει να είναι εκεί μαζί σου.
Ένας ερωτευμένος άνθρωπος δεν μπορεί να αναπνεύσει μακριά σου.
Εγώ σε είχα ερωτευτεί , εσύ απλά με έπαιζες σαν το κομπολόι σου. Μια από δω μια από κει. Χάντρα χάντρα έπλεκες τα συναισθήματα μου, χάντρα χάντρα γέμιζες τα όνειρα μου.
Εσύ είχες πάντα πρωινό ξύπνημα, δουλειά, ραντεβού και άλλες τόσες δικαιολογίες.
Εσύ ήσουν πάντα ο λογικός που με αγαπάει αλλά…. Είχαμε γεμίσει αλλά…
Δεν ήξερες όμως ότι η φωτιά καίει πάντα και αυτόν που την βάζει.
Αργά η γρήγορα τσουρουφλίζεται και εκείνος. Είτε από την ίδια την πράξη του , είτε από τις ολέθριες συνέπειες της.
Ήρθε η ώρα λοιπόν για τον λογαριασμό. Τι νόμιζες; Δεν θα πληρώσεις;
Θα πληρώσεις αλλά αλλού. Άλλη θα καταφέρει , αυτό που δε μπόρεσα εγώ.
Ήρθε η στιγμή να μπω ασπίδα στο ίδιο μου τον εαυτό.
Να με προστατεύσω.
Το δικό μου μαγαζάκι έκλεισε για σένα.
Δεν είμαι εδώ πλέον για τα μεταμεσονυχτια τηλεφωνήματα σου ούτε για τις επισκέψεις αγάπης που κρατούσαν λίγες ώρες.
Δεν θέλω να παίξω άλλο με την φωτιά γιατί δεν έμεινε κάτι άλλο να καεί μαζί σου.
Πάρε λοιπόν την μάσκα της αγάπης σου και πάνε να πουλήσεις αλλού τους έρωτες σου.
Εύχομαι εκεί που θα πας να σε καταλάβουν και να σου δείξουν πως είναι να αγαπάς και να σε σκοτώνουν.