Τέτοιο λαιμό που έχεις ανόητε, τέτοια θηλιά σου πρέπει..

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Ε ρε γλέντια!

Ήρθε, κι εσύ έστρωσες χαλιά και φόρεσες τα καλά σου!
Ξανά ήρθε, κι είναι ο σωτήρας σου σού είπε, και θα σε γλιτώσει απ ΄τα πιο βαθιά σκοτάδια σου σού είπε, κι εσύ αδιόρθωτα ευκολόπιστε, τα μάτια σου έκλεισες κι ελεύθερος αφέθηκες, κι ούτε που κοίταξες να δεις, το ήδη γνώριμο το μαύρο χρώμα της ψυχής του.
Κι επέστρεψε για να σε σώσει τάχα, εκείνος που σε είχε βούλιαξε ήδη μια φορά στο παρελθόν.
Ήρθε με τα χέρια ορθάνοιχτα να σε ξανά αγκαλιάσει, αυτός που κάποτε σου κάρφωσε στην πλάτη το μαχαίρι, και με “λατρεία” το έστριψε στην ανοιχτή πληγή σου.
Ήρθε ο μεγάλο σου ο “έρωτας”, ο ένας, ο σπουδαίος, κι έβγαλε όλη την “καύλα” του επάνω στην ψυχή σου φύση και παρά φύση, κι εσύ νόμισες αθώε μου, πως ο βιασμός είναι έρωτας. Παρ΄ τα να μη στα χρωστάω!

Ήρθε ο αθεόφοβος για να σε ξανά σώσει σου είπε, κι ήταν ο ίδιος ακριβώς, που σε έσπρωξε μια μέρα στον πιο φρικτό γκρεμό σου.
Επέστρεψε και σου είπε “τώρα όλα θα φτιάξουνε, θα αλλάξουν όλα τώρα”, μα όλα τα ίδια έμειναν, ούτε κι εκείνος άλλαξε, ούτε κι εσύ ξυπνάς.
Ήρθε για να σε ξεκρεμάσει, ο ίδιος ο άνθρωπος, που με περισσή “αγάπη” σου φόρεσε κάποτε θηλιά, και με γλυκό χαμόγελο, κλότσησε το σκαμνί σου.
Κι εσύ ανόητε τον ξανά πίστεψες, και ξανά αφέθηκες στα χέρια του φονιά σου.
Όμως, καλά να πάθεις, δεν φταίει αυτός μαλάκα μου, ας πρόσεχες λιγάκι, ας τα άνοιγες κορόιδο τα στραβά σου, πριν τρέξεις με λαχτάρα να τον καλοδεχτείς και πάλι.
Δεν φταίει αυτός σου λέω, καλά σε κάνει, εσύ είσαι ο άξιος της μοίρας σου.
Γιατί, τέτοιο λαιμό που έχεις, τέτοια θηλιά σου πρέπει!