Τα πλάνα και τα “πρέπει” φέρνουν την μοναξιά

Γράφει η Έφη Νερούτσου.

Πόση δηθενιά υπάρχει στον κόσμο που ζούμε; Πόσο όλοι το παίζουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε; Πόσο θέλουμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάνουμε για να μην σχολιαστεί;

Είχα μια συζήτηση τις προάλλες για τις σχέσεις και απορούσα πώς γίνεται να υπάρχουν τόσοι μόνοι άνθρωποι;

 Συζήτησα με πολλούς πριν γράψω αυτό το άρθρο και μετά από αρκετή σκεψη, κατέληξα.

Θέλεις; Θέλω; Τελείωσε. Πολλές γυναίκες μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφτούν “α δεν θα του απαντήσω αμέσως για να κολλήσει” ή “δεν θα βγω μαζί του αμέσως, θα το παίξω λίγο ιστορία” και τελευταίο και χειρότερο “δεν θα κάνω τίποτα μαζί του αμέσως για να μην με περάσει για εύκολη”.

Συγγνώμη, πειράζει που εγώ δεν σκέφτομαι έτσι και δεν έχω και σκοπό να σκεφτώ; Η καψούρα ή ο έρωτας -όπως θέλετε πείτε το- είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο. Θα κάτσω δηλαδή εγώ να καταπιέσω αυτό που νιώθω, το δικό μου “θέλω” γιατί; Για να μην με κρίνει κάποιος λάθος;

 Αφού θέλω να τον δω, θα του στείλω μήνυμα να βρεθούμε. Θέλω να τον ακούσω και θα τον πάρω τηλέφωνο. Θέλω να τον νιώσω και να με νιώσει και εκείνος; Θα κοιμηθούμε μαζί…

Μα θα θέλω να τον φιλήσω και θα σκεφτώ αν θα με κρίνει λάθος; Αρχικά αν σκέφτεται έτσι, αυτός ο άνθρωπος δεν μου ταιριάζει. Εγώ είμαι αυθόρμητη και όσο περνούν τα χρόνια προσπαθώ να κάνω την ζωή μου όλο και πιο εύκολη και όχι περίπλοκη.

Μην το παίζετε κάτι άλλο από αυτό που είστε γιατί αργά η γρήγορα θα φανεί. Τώρα που το σκέφτομαι τι νόημα έχει να σε καψουρευτεί κάποιος αν πραγματικά δεν σε ξέρει; Θα έχει ερωτευτεί μια άλλη. Να είστε αυθόρμητοι και να κάνετε πάντα αυτό που θέλετε. Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν θα σας κρίνουν ποτέ για αυτό.

Ζήστε την καψούρα για όσο κρατήσει, μην σκέφτεστε δύο φορές γιατί δεν βγαίνει σε καλό ποτέ και να είστε πάντα ο εαυτός σας. Όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι…

LoveLetters