Το ακαριαίο ξενέρωμα είναι αμετάκλητο και δεν έχει γυρισμό!

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Και να που ερωτεύτηκες και πετάς στα σύννεφα. Σου ανήκει η χαρά όλου του κόσμου, όλη η αισιοδοξία του, όλος ο κόσμος γενικότερα. Αισθάνεσαι ότι είσαι ο μόνος που βίωσε ποτέ τον έρωτα και τα συναισθήματά σου είναι αδύνατο να περιγραφούν με λόγια.

Εκείνη που έχεις απέναντί σου μεταμορφώνεται πότε στην ευτυχία σου και πότε στη μεγαλύτερη καψούρα σου, προσφέροντας σου πνοές ζωής, πνοές αγάπης. Και όλα αυτά είναι ιδανικά, αλλά ο έρωτας σπάνια κρατάει για πάντα.

Είναι σχεδόν απίστευτο το πόσο εύκολα γυρνάει η βίδα και κατακλύζεται το μυαλό από περίεργες σκέψεις. Αρκεί μία λάθος κίνηση και σκάνε όλα σα μπαλόνι. Μπαλόνι γεμισμένο με απλό αέρα και όχι συναισθήματα.

Είναι η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ανεχτεί πολλά, ότι έχεις σωπάσει και έχεις γεμίσει το μέσα σου ανείπωτα απωθημένα. Η στιγμή που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και καταλαβαίνεις ότι σήμερα όντως ξύπνησες.

Σηκώνεσαι και τα βλέπεις όλα τόσο διαφορετικά. Κοιτάς τους ανθρώπους και δε βλέπεις πια τίποτα εξιδανικευμένο. Έχεις απέναντι σου ανθρώπους απλούς, όπως είσαι και συ, με σώμα και ψυχή αλλά ως εκεί. Η εικόνα που έντεχνα έφτιαχνες για κείνους τόσο καιρό, μετατράπηκε σε καθρέφτη που με ένα σου βλέμμα μπορείς να θρυμματίσεις.

Όμως, τα θρύμματα τους πλέον θα είναι τόσο λεπτά που δεν μπορούν να σε κόψουν, δε γίνεται να πληγωθείς. Για την ακρίβεια το μυαλό σου είναι τόσο μπερδεμένο που δεν μπορείς καν να σκεφτείς αν η αλλαγή σου θα πληγώσει τους άλλους. Ακόμα και εκείνον.

Χάνεται η μαγεία του έρωτα. Ήσουν εκεί και επέμεινες για καιρό. Πέρασες εύκολα, δύσκολα, όμορφα, άσχημα και όλα αυτά τα πέρασες μοναδικά. Τώρα όμως ξενέρωσες. Τόσο άσχημη λέξη για τόσο έντονο έρωτα! Πάρ’ αυτά έτσι είναι, είσαι έξω από τα νερά σου πλέον. Αλλά αρχίζεις να αναπνέεις καλύτερα, χωρίς βάρος. Το ακαριαίο ξενέρωμα λοιπόν δεν έχει γυρισμό.

Δεν αντιμετωπίζεις πλέον τίποτα, όπως το αντιμετώπιζες. Για την ακρίβεια δε γουστάρεις να δώσεις εξηγήσεις, είναι πλέον αργά γι’ αυτό, όπως και για τους άλλους. Ακόμα και για κείνον. Δε δέχεσαι να κοιτάξεις πίσω, δε σε χειρίστηκε σωστά, σε έδιωχνε ίσως χωρίς να το καταλάβει και όταν έφυγες απόρησε γιατί.

Τώρα που ξενέρωσες μπορεί να ξέρεις εσύ γιατί έφυγες, αλλά ακόμα δεν έχεις καταλάβει γιατί δεν το έκανες νωρίτερα.