Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Μεγάλη η νύχτα απόψε, μεγάλη και βαριά, πέφτει στους ώμους μου σαν σακίδιο γεμάτο πέτρες. Στο κινητό μου υπάρχει ένα και μόνο τραγούδι και παίζει σε επανάληψη, η καρδιά μου χτυπάει στον ρυθμό του και τα μάτια μου τρέχουν ακατάπαυστα.
Είσαι εδώ και δεν είσαι, είσαι παντού κι όμως απέχεις και η ζωή κυλάει χωρίς να κυλάει. Οι φίλοι ανησυχούν, τα τηλέφωνα χτυπάνε ασταμάτητα χωρίς απάντηση.
“Προχώρα. “
Αυτό ακούω από όλους τους τελευταίους μήνες, προχώρα και πήγαινε παρακάτω, μπορείς. Ξέχασε τον, μπορείς, δεν έκανε για εσένα, δεν ήταν γραφτό.
Να βράσω και τα γραφτά και τα μοιραία, θέλω να φωνάξω μα σωπαίνω. Και η μόνη σκέψη που γυρίζει στο μυαλό μου είσαι εσύ. Τελικά μωρό μου, μπορεί να ξεχάσει μόνο όποιος θέλει.
Join the discussion