Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Όταν βλέπεις δυνατό άνθρωπο να κλαίει, σεβάσου τον.
Είναι που όταν θεωρείται κάποιος δυνατός, αυτόματα, σχεδόν, απαγορεύεται να κλαίει.
Όταν δυνατός άνθρωπος σου μοιραστεί πράγματα και την ψυχή του σ ‘ανοίξει, δεν το κάνει για να έχεις άφθονο κουτσομπολιό να μοιραστείς, αλλά γιατί σε εμπιστεύτηκε.
Όταν δυνατός άνθρωπος, ραγίσει, λυγίσει και πιει, χάσει για λίγο τον καθιερωμένο του αυτοέλεγχο, σημαίνει πως και εκείνος έχει δικαίωμα να το κάνει και πως είναι εντάξει.
Όταν δυνατός, υπόδειγμα άνθρωπος πονά και ενώ κλείνεται στον εαυτό του, σε αφήσει μάρτυρας να γίνεις, σε έχει επιλέξει, ξεχωρίσει γιατί κάτι βλέπει σε σένα μοναδικό και ο τρόπος του να στο επικοινωνήσει, είναι αυτή η επιλογή του σε σένα.
Όταν δυνατός άνθρωπος, ρίξει την περηφάνια του και σου πει πως σε έχει ανάγκη, πως σε χρειάζεται, ή πως ακόμα σ’αγαπά, σημαίνει ότι έχει κάνει 2000 βήματα μέσα του, για να κάνει αυτό το ένα έξω του που σε αφήνει να βλέπεις.
Όταν δυνατός άνθρωπος πεθαίνει, είναι λες και σταματά η φύση την ροή της για λίγο, από σεβασμό στο επόμενης πίστας ταξίδι του.
Λες και κάνει μια παύση η ζωή για να μπορέσει με ησυχία να αναπαυτεί.
Αφιερωμένο στους δυνατούς ανθρώπους της ζωής μας, που συνήθως, είναι και οι πιο.. αθόρυβοι άνθρωποι της ιδιωτικής τους ζωής, όσο και οι πιο πιστοί στρατιώτες της δημόσιας.
