Όταν ερωτεύεσαι, η λογική κάνει πολλή φασαρία..

Γράφει η Κέλλυ Μπόζα.

Ένας δεσμός για να ξεκινήσει και μιλάμε για συναισθηματικό δεσμό, θέλει δυο μέρη.
Δύο άνθρωποι να αγαπήσουν, να μοχθήσουν, να ονειρευτούν γι αυτή τη νέα συνύπαρξη.
Δεν αρκεί ο ένας μόνο να θέλει, να προσπαθεί,να υπομένει,να υποχωρεί ή να προστατεύει αυτό τον δεσμό.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο όταν φτάνει στο σημείο να διαλυθεί.

Αρκεί ο ένας να παραιτηθεί και να υψώσει το σημαιάκι του τέλους. Αρκεί η μια πλευρά να κόψει τα νήματα αυτής της σχέσης.
Φαντάζει άδικο κάτι τέτοιο ε;

Αν αναλογιστείς ότι ο έρωτας και η σχέση προϋποθέτουν το μαζί, ενώ ο χωρισμός μπορεί να είναι απόφαση του ενός. Και τι να κάνεις εσύ που μένεις πίσω ;

Κανείς δεν θέλει στη ζωή του αγάπη με το ζόρι. Και από την στιγμή που ένας έπαψε να “νιώθει ” πάει χάλασε!
Υπάρχει λένε ένα μέρος στην ψυχή του καθενός,αν το θέλεις πες το η “χώρα της ευτυχίας” όπου είναι γεμάτο συναισθήματα, χαμόγελα, έντονα πράγματα.

Μπορεί εκείνος να μην ήθελε να ταξιδέψει εκεί. Ο καθένας τη φαντάζεται διαφορετική αυτη τη χώρα. Οι άνθρωποι όμως κάποιες φορές δεν έχουν κοινά ταξίδια στο μυαλό τους. Θα ήταν ευλογία να μπορούσαμε να φτιάχναμε μια “χώρα” από κοινού,απ την αρχή, μαζί.
Με αυτόν τον τρόπο δεν θα “μαράζωνε” καμία ψυχή αφήνοντας τη χώρα της γιατί απλούστατα δυο ψυχές μαζί θα δημιουργούσαν κάτι ανώτερο.
Ελευθερία! Τι όμορφη λέξη. Το νόημα της το έψαξες ποτέ βαθύτερα;
Όταν αφήσεις τον άλλον ελεύθερο και έρθει κοντά σου τότε είναι πραγματικά δικό σου γιατί το επέλεξε.
Δεν μπορείς κανένα άνθρωπο να τον κλείσεις με δεσμά,όσο και να τον αγαπάς,γιατί αυτό δεν είναι αγάπη.
Θα ήταν ένα χρυσό κλουβί που όσο όμορφο και να ήθελες να μοιάζει θα παρέμενε κλουβί.
Όταν η ψυχή νιώθει ελεύθερη μέσα στην αγάπη μοιάζει με λευκό περιστέρι που ταξιδεύει γαλήνιο σε μέρη που έχει επιλέξει.
Αν πνίγεσαι ή πνίγεις κάποιον επειδή δεν ακολουθείς ή δεν σε ακολουθεί, τότε αυτό μένει με τσακισμένα φτερά. Έτσι πληγώνεσαι.
Έκφραση! Άλλη μια σημαντική λέξη. Έκφραση συναισθημάτων. Γιατί δεν αρκεί να το λες το σ αγαπώ ή να το νιώθεις μόνο. Χρειάζεται και να το δείχνεις. Αυτό το συναίσθημα!
Πρέπει να πάλλεται μέσα σε δυο καρδιές, να γίνεται πομπός και να φτάνει στον αποδέκτη. Αμφίδρομο!

Κι όλα ξεκινούν από την αγάπη προς τον εαυτό μας. Εκεί βρίσκονται οι εσωτερικές ευχές μας. Εκεί υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί που πρώτα χρωστάμε στον εαυτό μας κ έπειτα στον ταξιδιώτη που θα τους ανακαλύψει.
Όταν ερωτεύεσαι υπακούς στο συναίσθημα.

Η λογική κάνει πολλή φασαρία! Εσύ θέλεις μόνο γαλήνιες μελωδίες.
Είτε μαζί του, είτε χωρίς..η ευτυχία δεν είναι λάφυρο στα χέρια σου χειροπιαστό ή μόνιμη κατάσταση.

Είναι στιγμές, μικρές στιγμούλες μέσα στο χωροχρόνο.

Την ευτυχία σου δεν θα την εμπιστεύεσαι σε ξένα χέρια.. Ακούς ;
Θα την κρατάς σφιχτά στα δικά σου και θα προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος για σένα. Να σε αγαπάς για να μπορείς να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

ΥΓ. Κάποιοι φίλοι σε εμπνέουν.. κι εμένα ο Λεωνίδας ήταν η πηγή κι η έμπνευσή μου!

LoveLetters