Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου
Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι ξανά στη ζωή μου; Εσύ ήσουν αυτός που με παράτησε. Με πλήγωσες όπως δε με πλήγωσε ποτέ κανείς. Τώρα τι ακριβώς έρχεσαι να κάνεις; Να πάρεις πίσω ό,τι νομίζεις πως σου άνηκε; Δεν στο είπα ε; Δε σου ανήκω πιάσε κανέναν δεν ανήκω, μονάχα στον εαυτό μου. Μόνο εγώ έχω πλέον τον έλεγχο του εαυτού μου. Δεν είμαι το μικρό κοριτσάκι που γνώρισες και νόμιζες πως θα το χειραγωγείς για πάντα! Όχι, δεν μπορείς να μου κάνεις άλλο κακό.
Έχασα την εμπιστοσύνη και τον τυφλό μου έρωτα για σένα. Άνοιξα επιτέλους τα μάτια μου και είδα την πραγματικότητα καθαρά χωρίς αυταπάτες και φρούδες ελπίδες. Ήθελα να είσαι ο άντρας που ονειρευόμουν πάντα, ο πρίγκιπας που θέλουν όλα τα κορίτσια. Σε εξιδανίκευσα, σε έκανα θεό και δεν έβλεπα ότι δεν είχες καμία σχέση με αυτό που ονειρευόμουν και ήθελα. Ήταν δύσκολο να το παραδεχτώ. Ακροβατούσα ανάμεσα στο τέλειο ψέμα και στην σκληρή αλήθεια. Και τα δύο είχαν την ομορφιά τους όμως η αλήθεια με κέρδισε, γιατί κατά βάθος ήξερα ότι ό,τι είναι αληθινό είναι όμορφο, ακόμα και αν είναι σκληρό, γιατί η ειλικρίνεια είναι αυτόφωτη και λάμπει δίχως να έχει κανέναν ανάγκη. Γι’ αυτό δεν ξανά γυρνάω σε σένα.
Ήσουν ένα τέλειο ψέμα, ένα παραμύθι και εγώ δε θέλω άλλα παραμύθια στη ζωή μου. Τα παραμύθια μας παραπλανούν, μας κάνουν να πιστεύουμε σε κάτι ιδανικό και ιδανικά στον αναλογικό κόσμο δεν υπάρχουν. Οι σχέσεις θέλουν εμπιστοσύνη, σεβασμό και επιτέλους ειλικρίνεια και εσύ δεν είχες τίποτα από αυτά.
Μη με πλησιάζεις άλλο, δε θέλω να νιώσω ξανά τίποτα από σένα. Σε σιχάθηκα, σε μίσησα για όλα αυτά που με έκανες να νιώσω και μου τα πήρες πίσω. Όχι, δε θα σε ξανά αφήσω να μπεις στη ζωή μου με το έτσι θέλω και να τα διαλύσεις όλα. Δεν έμεινε τίποτα πια από εμάς. Δεν είσαι τίποτα πια για μένα. Ένα κακό παρελθόν που κάποτε το άφησα να με επηρεάσει και τώρα δε θέλω ούτε να το θυμάμαι.