Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου
Απομεσήμερο Αυγούστου! Ένα καλοκαίρι , που δεν το πρόλαβα, δεν το ένιωσα. Δεν μύρισα την αλμύρα της θάλασσας. Η αύρα της, δεν χάιδεψε το πρόσωπό μου. Μόνο να τη φανταστώ μπορώ, κλείνοντας τα μάτια , μέσα σε τέσσερις τοίχους κλεισμένη καιρό τώρα!
Τελειώνει και εγώ εδώ , προσπαθώ ακόμα να αντισταθώ! Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες άλλες όχι! Αφουγκράζομαι τον άνεμο τα απογεύματα και χάνομαι στις σκέψεις μου!
Τι θα φέρει άραγε κι αυτή η εποχή;! Δεν σκέφτομαι τίποτα από την πρότερη ζωή μου. Άγραφος χάρτης, κι εγώ μια κουκίδα στο πουθενά! Δεν κάνω σχέδια, δεν ονειρεύομαι! Ζω μόνο την κάθε μέρα που έρχεται, σαν ευλογία! Κοιτάζω τα βράδια τον ουρανό και μετράω τα αστέρια, έτσι για να περνάει η ώρα.
Ίσως σε κάποιο από αυτά να βρίσκεται και ο μικρός μου πρίγκιπας. Αγαπημένο βιβλίο! Γεμάτο αλήθειες. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια, είχε πει στην αλεπού! Βρίσκεται μέσα στην ψυχή σου! Μόνο έτσι ξεχωρίζεις τα σημαντικά!
Έτσι κυλάει ο χρόνος μου! Μέσα στους ήχους της φύσης και τη σιωπή.
Είμαι ευχαριστημένη με αυτό! Κάποιες φορές, σκέφτομαι το κορίτσι που άφησα πίσω μου. Τι έμεινε από αυτό το κορίτσι; Η ψυχή που μπορεί ακόμα να ξεχωρίζει τα σημαντικά!
Αλήθεια , δεν είμαι τυχερή για αυτό; Να μην ξεχνάς, είχε πει ο μικρός πρίγκιπας, πως αυτός ο κόσμος είναι μικρός, αλλά αν στηριχτεί στην αγάπη μας χωράει όλους!
Ίσως υπάρχει και για μένα , μια γωνιά σε αυτόν τον μικρό κόσμο! Μόνο που έχω μπροστά μου , πολύ δρόμο για να τη βρω! Για να μπορέσω να ονειρευτώ ξανά!