Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου
Οι κύκλοι της ζωής, είναι για να ανοίγουν και να κλείνουν! Και ξέρεις, έχουν χρώμα. Άλλες φορές μαύρο και άλλες άσπρο. Δεν μπορείς να αποκλείσεις κανένα από τα δυο. Είναι μέρος του όλου μας, της πορείας μας σε αυτήν την γη. Όσο κι αν θα θέλαμε να ήταν διαφορετικά, δεν γίνεται. Όσο κι αν υπάρχουν στιγμές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, πράγματα και καταστάσεις , αυτή είναι η αλήθεια!
Χωρίς το ένα ,δεν θα μπορούσαμε να καταλάβουμε την σημαντικότητα του άλλου. Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνεις να αγωνίζεσαι. Μέσα από τη λύπη , μαθαίνεις την αξία της χαράς. Χαμένος στην μοναξιά σου, αναγκάζεσαι να κάνεις την προσωπική σου ενδοσκόπηση. Να κοιτάξεις την αλήθεια σου κατάματα και να αποδεχτείς τις ήττες σου.
Εκεί λοιπόν είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Αντιμέτωποι, γυμνοί ,να μετράτε τους φόβους, τα λάθη , τα θέλω και τα πρέπει. Πιστέψτε με , δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Πονάει! Όμως μέσα από τον πόνο εξιλεώνεσαι! Ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα και απελευθερώνεσαι. Εγώ μέσα σε αυτή την γύμνια , συνάντησα το Θεό!
Βρέθηκα να περιπλανιέμαι σε άλλα μονοπάτια, που δεν είχα ποτέ περπατήσει πριν. Ανηφορικά και δύσκολα, μα εκεί , ένιωσα την ανιδιοτελή αγάπη του Θεού. Σταμάτησα να αναρωτιέμαι γιατί, κι απλώς αφέθηκα στα χέρια του. Πλέον ηρέμησα και σταμάτησα να αναπνεύσω! Όσο το σώμα μου γινόταν όλο και πιο αδύναμο, τόσο το πνεύμα μου δυνάμωνε και με έφερνε όλο και πιο κοντά σε συνειδητοποιήσεις , που δεν νομίζω ότι σε άλλη περίπτωση θα είχα αντιληφτεί.
Έτσι ξαναβρήκα τον εαυτό μου! Ξαναγεννήθηκα και μέσα από την αδυναμία , γνώρισα τα όρια μου και αναμετρήθηκα με τις αντοχές μου. Σήμερα σχεδόν ένα χρόνο μετά, στέκομαι όρθια χωρίς μπαστούνια να στηρίζομαι. Οι ρωγμές μου ,έχουν κλείσει και έχω ξεκινήσει ένα πνευματικό ταξίδι, χωρίς περιττές αποσκευές. Η πραγματική ουσία της ζωής, βρίσκεται στην απλότητα. Οτιδήποτε υλικό που πραγματικά δεν το χρειάζομαι το πετάω.
Όπως πετάω και τίτλους και ετικέτες από τους ανθρώπους. Ζω την κάθε μέρα ως κάτι ξεχωριστό, κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και προσεύχομαι για όλο τον κόσμο! Και περιμένω το επόμενο σημάδι, για το μονοπάτι που θα ακολουθήσω!
Αγαπώ , παίρνω χαρά από τα πιο μικρά πράγματα και αρκούμαι στην απλότητα της ζωής. Δεν είμαι πια μια μηχανή που έτρεχε ,να τα προλάβει όλα. Δεν προσπαθώ να ευχαριστήσω τους πάντες. Αν μπορώ να κάνω κάτι καλό , θα το κάνω με όλη μου την καρδιά.
Αν μπορώ να βοηθήσω κάπου θα το κάνω, εφόσον μου ζητηθεί, αλλιώς θα μείνω στη σιωπή μου! Επειδή ,ο καθένας, έχει το δικό του μονοπάτι να διανύσει. Και κανείς άλλος , δεν μπορεί να το κάνει για αυτόν! Να είστε όλοι καλά!