Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Είστε και μερικοί ανόητοι, που σας ζηλεύω και συνάμα σας λυπάμαι!
Κι είστε και μερικοί μωρέ γαμώτο, που έχετε πιάσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου και δεν το έχετε καταλάβει, κι απλά ζείτε συμβατικά μες στην μιζέρια σας.
Είστε και κάποιοι, που έχετε δίπλα σας γυναίκες κι όχι αστεία και δυστυχώς δεν παίρνετε χαμπάρι.
Που κοιμάστε με γνήσια θηλυκά, κι εσείς απλά κοιμάστε…
Είστε μερικοί, που σας χαμογέλασε η τύχη κι αντί να της πείτε ευχαριστώ, θέλετε και τα ρέστα. Είστε κι εσείς που φέρεστε σαν σκουπίδια σε αληθινούς και πολύτιμους θησαύρους.
Είστε και μερικοί τέρμα μαλάκες, που έχετε μέσα στα σπίτια σας ανθρώπους πανέξυπνους, μάνες σωστές για τα παιδιά σας, συντρόφους άξιες κι ικανές, γυναίκες σκληρά εργαζόμενες, ερωμένες από φωτιά φτιαγμένες, κι αντί να τις πείτε και κανένα σ΄ αγαπάω, ανοίγετε τα στόματα σας μόνο για να γκρινιάξετε.
Είστε κάτι μοσχάρια όρθια, που αντί να καμαρώνετε και να φουσκώνετε από υπερηφάνεια για τις γυναίκες σας, αφήνετε τους άλλους να καμαρώνουν από απόσταση, αυτές που υπάρχουν πλάι σας.
Που κάθε μέρα αντικρίζουνε τα μάτια σας πλάσματα πανέμορφα, νεράιδες σπάνιες και μέσα τους κι απ΄ έξω, ψυχές υπέροχες κι εσείς κάθεστε και ψειρίζετε την μαϊμού.
Που έχετε δικό σας αυτό που οι άλλοι το βλέπουνε μονάχα στα όνειρα τους και δεν το εκτιμάτε βρε πανίβλακες.
Που σας κάνανε στα αλήθεια την τιμή, όντα φωτεινά και λαμπερά να μείνουνε μαζί σας κι εσείς μουγκρίζετε και βόσκετε σε πράσινα λιβάδια.
Είστε και κάποιοι ρε πούστη μου, που αντί να πείτε δόξα τον Θεό, ρίχνετε μόνο ανάθεμα.
Που σας κάθισε το απόλυτο, που έχετε εκεί δίπλα σας την ίδια την μαγεία κι εσείς κοιτάτε προς το μέτριο στραβάδια, γιατί τελικά μέχρι εκεί μπορείτε.
Και κωλόφαρδοι και βλάκες δηλαδή!
Ξυπνήστε λοιπόν ανόητοι, το καλό που σας θέλω, ξυπνήστε σας λέω, πριν να είναι πλέον πολύ αργά…