Μ’ένα σου βλέμμα, θα τα ξεχάσω πάλι όλα..
Γράφει η Jinxie Jinx
Πόσο φοβάμαι, τρέμω. Τρέμω στην ιδέα πως δεν θα μπορέσω να «κρατήσω χαρακτήρα». Ρεζίλι θα γίνω. Ρεζίλι σε σένα, σε μένα, στον εγωισμό μου, ρεζίλι στα «ποτέ ξανά» και τα «φτάνει ως εδώ» που με περηφάνια έχω ξεστομίσει.
Φοβάμαι πως με ένα σου μόνο κοίταγμα θα ξεχάσω κάθε στιγμή που ο κόμπος στον λαιμό μου έφερνε δύσπνοια σχεδόν.
Θα ξεχάσω κάθε κουβέντα σου που με πίκρανε και με σακάτεψε. Θα τα ξεχάσω όλα και θα σε φιλάω πιο πολύ και θα σε σφίγγω πιο σφιχτά και δεν θα σε αφήνω απ τα μάτια μου.
Θα τα ξεχάσω όλα και θα σε κρατάω τόσο δυνατά και τόσο έντονα γιατί θα ναι για τόσο λίγο. Θα ναι για τόσο λίγο και θα ναι τόσο πολύ δύσκολο μετά.
Πόση κόλαση Θεέ μου για τόσο ελάχιστο παράδεισο δίπλα σου. Πόσο ελάχιστο φως για τόσο ατελείωτο σκοτάδι. Πόση λαχτάρα για τόσο μεγάλη απουσία μετά.
Να ναι σούρουπο μόνο. Μόνο αυτό θέλω. Να σε βλέπω και πίσω να ναι σούρουπο. Σου πάει τόσο πολύ το σούρουπο. Και όταν θα φεύγω ένα μόνο προσεύχομαι.
Να καταφέρω να φύγω στ’ αλήθεια. Μην ξεχαστώ πάλι και μείνω εκεί μόνη μου. Ένα μόνο προσεύχομαι. Να καταφέρω να με πάρω από εκεί.
Ρεζίλι θα γίνω. Και μπρος τα πόδια σου παλι θα κλαίω.