Γράφει η Γεώρα
Μεταξύ μας, πάλι με απογοήτευσες.
Έχει καταντήσει “αηδία” να ξέρω πως καμία ανατροπή δεν θα συμβεί! Πρώτα με γεμίζεις ελπίδες και ύστερα μου τις καις. Και εγώ όλο σε περιμένω.
Μα ποτέ δεν έρχεσαι στην ώρα σου! Και έχω αρχίσει και κουράζομαι απ’ όλη αυτή την αναμονή. Θυμάμαι την αλεπού από τον «Μικρό Πρίγκιπα» που του είχε πει πως «για να φορέσει η καρδιά της τα καλά της, θα πρέπει να έρχεται συγκεκριμένη ώρα και έτσι θα ξέρει και θα λαχταρά». Θα ξέρει στην ουσία, πως θα γίνεις ανάγκη της και πώς μία ώρα πριν η καρδιά θα σε λαχταρά όσο τίποτε άλλο. Περίεργο, είναι σαν να μην το έχεις ακούσει ποτέ εσύ αυτό. Σαν να μην ξέρεις, πώς να καταταχτείς στους σημαντικούς μου!
Και ποτέ δεν έρχεσαι. Ή αν έρχεσαι είτε είναι πολύ αργά είτε πολύ νωρίς. Και δεν ξέρω πότε πρέπει να σε περιμένω. Και όλο αυτό με γεμίζει θλίψη.
Εγώ πάντως να ξέρεις ήθελα να σε κατατάξω στους σημαντικούς μου! Εσύ όμως πάσχιζες άλλοτε να θέλω και άλλοτε να το μετανιώνω. Και κάπου σαν να στέρεψα από χρόνο και προσμονή.
Δεν με εκπλήσσεις ευχάριστα. Επιβεβαιώνεις τα αρνητικά και αυτό με πονάει. Και πλέον έχω πάψει να ελπίζω σε μία ανατροπή!