Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Ποτέ στη ζωή μου δεν μου άρεσαν τα μισά. Πάντα τα έβλεπα σαν κάτι μισοτελειωμένο, σαν έχω μπροστά μου ένα πάζλ που λείπουν κομμάτια του. Πόσο άσχημη εικόνα, να μένει κάτι μισό, να υπάρχουν κενά, που από πίσω τους κρύβονται φόβοι, μυστικά, και ψέματα. Μισές αλήθειες όπως συνήθιζα να σου λέω μη μπορώντας πολλές φορές να σε καταλάβω.
Γιατί η αλήθεια όταν ειπώνεται δεν αφήνει ποτέ κενά. Είναι τόσο ξεκάθαρη που δεν αφήνει σκιές και αμφιβολίες. Το θέμα είναι να την γουστάρεις την αλήθεια. Να την επιζητάς, μα κυρίως να είσαι έτοιμος να την αντιμετωπίσεις. Να την δεχτείς και να επωμιστείς τις συνέπειες της.
Στην πραγματικότητα την αλήθεια πάντα την ξέρουμε, την νιώθουμε όταν αυτό το μικρό και θαυματουργό ένστικτό μας αρχίσει να βαράει τον κώδωνα του κινδύνου. Διαλέγουμε όμως να την κρύψουμε κάτω από το χαλί, λες και το σκοτάδι θα την εξαφανίσει.
Δεν εξαφανίζεται η αλήθεια αγάπη μου. Υπάρχει πάντα εκεί που την έκρυψες, σιωπηλή, μα πάντα έτοιμη να ξεπροβάλει και να λούσει με το φως της αυτόν που θα δεχτεί να την κάνει συνοδοιπόρο στη ζωή του. Εγώ την αγάπησα από παιδί, την έκανα φίλη και θα πορεύομαι μαζί της γιατί όπως σου είπα δεν μου αρέσουν τα μισά.
Μόνο μέσα από την αυτήν νιώθεις ολόκληρος και γεμάτος. Δεν έχω ανάγκη το ψέμα για να κρυφτώ από την σκληρή αλήθεια. Και ξέρεις γιατί; Όσο εγωιστικό και αν ακουστεί ξέρω πολύ καλά τι είμαι και τι αξίζω. Το ανάστημα ενός ανθρώπου δεν μετριέται από τους πόντους του ύψους του μα από την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και τους πόντους της ψυχής του. Δεν ένιωσα λοιπόν ποτέ μου μισή, που έπρεπε να βρω κάποιο άλλο μισό για να δηλώνω ευτυχισμένη. Δεν έψαξα ποτέ να βρω τη σιγουριά μιας καλής καβάντζας για να πορεύομαι.
Δεν εκβίασα συναισθήματα με ψευτιές, πονηριές και εκβιασμούς. Μα εάν αυτά σου τρέφουν τον δικό σου εγωισμό και κυρίως τον ανδρισμό τότε αυτά να διαλέξεις. Άνθρωποι με έλλειψη προσωπικότητας γεμάτοι από ανασφάλειες ξέρουν πως δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να φτάσουν μακριά. Έτσι βολεύονται με όποιες καταστάσεις ακόμα και με ψέματα, ή με μισές αλήθειες αν προτιμάς.
Δεν θα μπω καν στη λογική του να σε βάλω να διαλέξεις. Δεν συγκρίνομαι, δεν μοιάζω. Παραθέτω την αλήθεια μου και παίρνω τις αποστάσεις μου από ότι μου χαλάει την ψυχή. Αφήνω στους μετρ του είδους τα φθηνά κόλπα ανοίγω την ψυχή μου στο φως και παλεύω τη ζωή που μου ορίστηκε. Σε αυτή τη ζωή μωρό μου δεν χωράνε τα μισά.
Μόνο άνθρωποι ολόκληροι, ξεκάθαροι και ειλικρινείς. Όσο για σας που διαλέγεται να κρυφτείτε πίσω από τις σκοτεινές κουρτίνες ένα μόνο έχω να σας πω. Δυστυχώς πάντα εκεί θα είστε. Σαν σκελετοί κρυμμένοι σε παλιές ντουλάπες, που ποτέ δεν θα βγουν φανερά στο φως του κόσμου. Γιατί το ανάστημά σας είναι τόσο μικρό που τρέφεται μόνο από το ψέμα. Από μια εικονική πραγματικότητα που την φτιάξατε όπως σας βολεύει.
Σας την χαρίζω, δεν μου ταιριάζει. Εγώ θα παραμείνω στην άλλη πλευρά, θεατής των πεπραγμένων σας, μα μακριά. Με μισές αλήθειες και μισή καρδιά δεν προχωράς και πολύ μακριά, και εγώ έχω σκοπό να φτάσω στο τέρμα του δρόμου. Αν τρέξεις πιθανόν και να με φτάσεις. Και να θυμάσαι, πως είμαστε οι επιλογές μας. Ίσως και να προλαβαίνεις να κάνεις τις σωστές πριν είναι αργά.