Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη
Δεν μου κάνει πλέον κέφι να στοιχηματίζω σε άλλους. Γιατί ως γνωστό στα στοιχήματα πάντα κάποιος είναι κερδισμένος και κάποιος άλλος χαμένος. Δεν μου αρέσει πλέον αυτό το παιχνίδι στοιχημάτων. Βαρέθηκα, μπούχτισα πως το λέμε. Δεν μπορώ να ελέγξω το οτιδήποτε βρίσκεται έξω από εμένα και ούτε θέλω. Επιλέγω πλέον να στοιχηματίζω σε εμένα και μόνο.
Μόνο εμένα μπορώ να ελέγξω. Μόνο εμένα έχω και θα κάνω ό,τι γουστάρω με την πάρτη μου. Δεν είναι εγωισμός. Είναι που αν κάνω λάθος μπορώ να το καταλογίσω μόνο σε μένα. Θα με βγάλω έξω για ποτό, θα τα πιούμε εγώ και ο εαυτός μου και θα τα βρούμε.
Θα πάω εκείνες τις βόλτες τις βραδινές, να ξεθυμάνω, να πάρω αέρα καθαρό άσχετα αν νομίζω ότι, ό,τι εισπνέω με πνίγει και μου κόβει τον αέρα.
Θα βάλω τη μουσική στο τέρμα, θα χορέψω μέχρι τελικής πτώσεως, θα βρίσω, θα κλάψω αλλά θα είναι μόνο για μένα αυτή τη φορά. Όχι για τον κάθε ένα. Τα λάθη θα τα κάνω γιατί δεν μπορώ να ζω σε ένα κουτί. Η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους σε κάνει επιρρεπή σε λάθη. Αυτό είναι δεδομένο. Το ζητούμενο όμως ξέρετε πιο είναι; Να μην στοιχηματίζουμε σε κανένα και ό,τι πάθουμε να το αγκαλιάζουμε και να το ξεπερνάμε. Γιατί μπορούμε.
Μου άρεσε ανέκαθεν να στοιχηματίζω, να επενδύω σε σχέσεις και σε φίλους. Πάντα, και σε όλα τα στοιχήματα οι δείκτες έδειχναν υπερ. Για μένα τουλάχιστον. Εάν όμως δεν στοιχημάτιζα, δεν είχα επενδύσει, δεν θα έπεφτα από το σύννεφο που από άσπρο έγινε μαύρο καθώς από τον ουρανό που ήταν ήθρε και καταπλακώθηκε στη γη λες και ήταν πέτρα και όχι κάτι ευάερο.
Μόνο τον εαυτό σου έχεις. Μόνο σε αυτό να ποντάρεις. Οι άλλοι πάνε και έρχονται. Στο τέλος εσύ θα σε σηκώσεις και εσύ θα σε ισοπεδώσεις. Μόνο όταν το θελήσεις όμως. Όλες οι επιλογές δικές σου. Κατάλαβες;