Γράφει η Σοφία Δημητριάδου
Ένα περίεργο μπλέξιμο η σχέση μας, την μια στιγμή σύννεφο από χρυσόσκονη, γεμάτο λάμψη, έντονα χρώματα, λόγια γλυκά και βλέμματα γεμάτα φωτιά. Ώρες ατελείωτες τα μηνύματα να γεμίζουν το χώρο, να εγκλωβίζουν το μυαλό σε έναν κλοιό που ηθελημένα έχει ο ίδιος δημιουργήσει.
Στιγμές ατελείωτες περιμένοντας την ένωσή μας. Ένα έντονο καρδιοχτύπι και μία έντονη ανάγκη να μείνουμε μαζί γιατί φοβόμαστε. Φοβόμαστε τον αέρα που θα σκορπίσει όλοι την χρυσόσκονη μας. Γιατί χωρίς αυτήν είμαστε ένα άδειο ανοιχτό πεδίο γεμάτο ψέματα και υποσχέσεις, γεμάτο ανούσια λόγια και αναζητήσεις.
Ο εγωισμός το πιο ψηλό μας λάβαρο και λόγια που δεν καταλαβαίνουμε από πού πηγάζουν και προέρχονται. Το θάρρος κρύβεται και μια κουβέρτα δειλίας μας σκεπάζει.
Πού είναι αυτή η γλυκιά πορτοκαλί λάμψη που συνήθως μας περιβάλλει, πού είναι η αγάπη που αβίαστα ξεχειλίζει όταν θέλει αυτή από μέσα μας;
Ένα περίεργο μπλέξιμο είναι αυτή η σχέση μας.