Ο θάνατος της αγάπης, λέγεται αμφιβολία
Γράφει η Ιωάννα Βασιλειάδου
Ήθελα να αγαπήσω και να αγαπηθώ! Χωρίς όρια, μέτρα ή σταθμά! Ανελέητα, παράφορα κι απελπισμένα!
Όλα στην αρχή ήταν τέλεια. Πανέμορφα! Ονειρικά! Όλα φάνταζαν με κάτι που ξέφευγε από τα όρια της πεζής καθημερινότητας.
Που σε έβγαζαν από την κανονική ζωή.
Είχα την αίσθηση ότι αιωρούμαι ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια! Ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα! Μία αίσθηση από τις λίγες! Συναισθήματα υπέροχα, πρωτόγνωρα! Ώσπου ήρθε η αμφιβολία! Τα ερωτηματικά! Οι αναπάντητες απορίες! Επακόλουθο όλων αυτών η ανασφάλεια. Η απογοήτευση! Η “απελπισία”. Κι ως γνωστόν τον θάνατο της αγάπης το λένε αμφιβολία!
Ότι πιο δολοφονικό να αμφιβάλλεις για εκείνον που αγαπάς. Λες και πλέκεις με μισές βελόνες και δεν μπορείς να ολοκληρώσεις το αριστούργημά σου. Αυτό είναι η αμφιβολία σε μια αγάπη και κάτι περισσότερο! Αμφιβάλλεις όχι μόνο για το αύριο αλλά και για το σήμερα. Για το τώρα, για το παρόν, για την ημέρα, για την ώρα, για την στιγμή! Κι έτσι σιγά σιγά κατορθώνεις να μην υπάρχει αύριο!
Όμως στην πορεία το να αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι έχει και τα θετικά του. Γιατί σημαίνει ότι είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος που μπορεί να δώσει αγάπη χωρίς ανταλλάγματα. Σημαίνει ότι μπορείς να δώσεις πραγματική αγάπη κι αυτός που θα το εντοπίσει αυτό σε σένα θα είναι πολύ τυχερός. Δεν ξέρουν και δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι ν’ αγαπούν, ειδικά όταν δεν έχουν κάτι να κερδίσουν!
Κι έτσι έβαλα στην άκρη τις αμφιβολίες! Άρχισα σιγά σιγά να αντιλαμβάνομαι βαθύτερες έννοιες και νοήματα. Κατάλαβα ότι άλλο είναι να αγαπάς κι άλλο να χρειάζεσαι την αγάπη. Την αγάπη δεν πρέπει να την κυνηγάμε! Έρχεται μόνη της! Από το πουθενά! Όταν κυνηγάμε την αγάπη το μόνο που κατορθώνουμε είναι να γεμίζουμε με άγχος και δυστυχία. Είναι το βασικότερο μάθημα που παίρνουμε από μια αγάπη χωρίς ανταπόκριση.
Είναι ψυχοφθόρο να ζητάς από κάποιον που δεν νιώθει το ίδιο, να σε αγαπήσει. Η αγάπη πρέπει να είναι κάτι ξεκάθαρο στη ζωή μας και να μας κάνει ευτυχισμένους αντί να μας βάζει σε αδιέξοδες συναισθηματικές καταστάσεις, σε πόνο και αμφιβολίες για τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας.
Αυτό που κυρίως μαθαίνουμε από την αμφίβολη αγάπη είναι ότι μπορεί να είναι και μονόπλευρη αλλά σ΄αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται να έχει διάρκεια! Δεν είναι ολοκληρωμένη αγάπη, η αγάπη χωρίς ανταπόκριση. Το να αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι μας γεμίζει με αμφιβολίες με αποτέλεσμα να μη γεμίζει τη ζωή μας! Είναι ευεργετικό και υγιές η αγάπη να είναι αμοιβαία! Όχι αμφίβολη αγάπη! Αλλά αμφίδρομη!
Τα υπόλοιπα είναι για τους ποιητές!