Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Εκεί πάρε με μαζί σου, σε αυτή τη χώρα τη δική σου, τη χώρα των θαυμάτων που τα ξωτικά όλα σου μοιάζουν, που μυρίζουν καλοσύνη, αγάπη και έρωτα, που δεν φοβούνται να μπουν στη φωτιά, να βγάλουν το καπέλο τους και να μοιραστούν όλα εκείνα τα κρυμμένα μυστικά που κρατούν μέσα τους για εκείνους που θα έρθουν να ανοίξουν την ψυχή τους χωρίς γιατί, πρέπει και ερωτηματικά. Εκεί που τα χρώματα έχουν σημασία, που τα αρώματα της ζωής μπαίνουν σαν μαγικά στα ρουθούνια και φτάνουν μέχρι το πιο μικρό, θαμμένο κύτταρο, που το κάνουν να ανατινάζετε και να περνάει ρεύμα σε όλο το κορμί σαν τότε που κάνεις έρωτα για πρώτη αληθινή φορά και το σώμα μουδιάζει από πόθο που δεν έχει νιώσει ποτέ ξανά. Σαν την πρώτη φορά της ηδονής, σαν την μοναδική βόλτα στη χώρα των ονείρων που τα όντα φορούν βλέμματα, χαμόγελα και πρόσωπα αληθινά. Σαν ξωτικά ξαναμμένα από ζωή, από ζωή πραγματική με δάκρυα στα μάτια από χαρά, από χαρά που φέρνει εκείνη η χώρα των πραγματικών θαυμάτων.
Εκεί πάρε με αγάπη μου.
Μαζί σου.
Μαζί!