Γράφει ο Τάσος Ζαννής
Δεν μπορώ να το καταλάβω.
Δεν μπορώ να το καταλάβω καθόλου.
Αυτό που βλέπεις κάποια για πρώτη φορά και την ερωτεύεσαι.
Με την πρώτη ματιά.
Την πρώτη στιγμή που θα απλώσεις το βλέμμα σου πάνω της.
Κι ας μη σε κοιτάξει.
Εκείνη τη στιγμή δεν θα την καταλάβω ποτέ.
Ξαφνικά ξεχνάς τα πάντα.
Ξεχνάς τη δουλειά και το αφεντικό σου.
Ξεχνάς τις ειδήσεις και την τηλεόραση.
Ξεχνάς τελικά κι ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος γύρω.
Από εκείνη τη στιγμή μεταμορφώνεσαι εντελώς.
Ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και τη σκέφτεσαι.
Πηγαίνεις στη δουλειά και τη σκέφτεσαι.
Γυρίζεις από τη δουλειά και τη σκέφτεσαι.
Βλέπεις τηλεόραση και τη σκέφτεσαι.
Κοιμάσαι το βράδυ και την ονειρεύεσαι.
Και ξυπνάς το άλλο πρωί και τη σκέφτεσαι ξανά.
Και φτου κι απ’ την αρχή.
Και αναρωτιέμαι ο αφελής.
Αφού ο έρωτας, όπως λένε, χτυπάει κατακέφαλα,
γιατί δεν είμαστε όλοι γεμάτοι καρούμπαλα;
[ ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί ]
Other Articles
