Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, που αξίζουν τον καλύτερο εαυτό σου!

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Κυλάει η ζωή με γρήγορους ρυθμούς μέχρι που έρχεται η ώρα και συνειδητοποιείς ότι έμεινες αμετανόητα πιστός σε έναν κόσμο άπιστο.
Είχα τις δικές μου αρχές, τα δικά μου πρότυπα, τα δικά μου βιώματα. Τα δικά μου θέλω και τα δικά μου όνειρα. Τα θέλω και τα όνειρα μου όμως τα άφησα πίσω. Ή μάλλον τα κουκούλωσα να μη τα βλέπω, να μη τα σκέφτομαι και να μην ελπίζω σε τίποτα. Δε την έζησα όπως θα ήθελα τη ζωή μου. Δε τόλμησα καν να προσπαθήσω να τη ζήσω όπως ονειρευόμουν.
Σα στρατιωτάκι ήθελα να είμαι σωστή και πειθαρχημένη όχι με βάση αυτά που ήθελα εγώ αλλά με βάση το πως ήθελε να είμαι ο κόσμος.
Εγώ να είμαι η αληθινή, η τίμια, η ευγενική, η πιστή, η δίκαιη σε ένα κόσμο ψεύτικο, άδικο και κακό.
Όσα καλά και να κάνεις λίγοι θα δώσουν σημασία, λίγοι θα καταλάβουν, λίγοι θα νοιαστούν. Πίστευα ότι όλοι είναι όπως εγώ. Αν τους λέω την αλήθεια θα μου τη λένε κι αυτοί, όπως τους φέρομαι θα μου φέρονται.
Αφού δε κρίνω κανέναν κανένας δε θα με κρίνει γιατί εξάλλου πάω με τα νερά τους… Κι όμως το χει στο αίμα του ένα σωρό κόσμος να βρίσκει πάντα κάτι κακό να πει ή να σου κάνει. Είναι τρόπος ζωής μερικών ανθρώπων αυτό.
Ίσως είναι αργά όταν το καταλάβει κανείς και δεν υπάρξει χρόνος ή ευκαιρίες να ζήσει όπως θα ήθελε.
Μη φοβάσαι το τι θα πουν για σένα. Ξέρεις τι είσαι, ξέρεις ποιος είσαι και δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν. Όποιος θέλει πραγματικά να είναι μαζί σου θα είναι και θα σε μάθει οπότε για άλλους μη νοιάζεσαι.
Ο κόσμος μπορεί να είναι άπιστος αλλά εσύ να παραμείνεις αμετανόητα πιστός για όποιον το αξίζει. Γιατί κάπου εκεί έξω σε όλο αυτό το τσούρμο κόσμου υπάρχουν ακόμα κι αν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι που αξίζουν να είσαι ο καλύτερός σου εαυτός καθώς το ίδιο θα κάνουν κι αυτοί για σένα γι’ αυτό το αξίζουν.