Γράφει η Blonde Commando
Ήταν βαρύς ο χειμώνας σου καρδιά μου. Κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Πάγωσε τα πάντα όταν χάθηκαν όλα τη στιγμή που νόμιζες ότι τα είχες όλα. Πέρασαν τέσσερις χειμώνες δίχως άνοιξη…
Η ευτυχία και η θλίψη στη ζωή μας εναλλάσσονται όπως οι εποχές. Κάποιες στιγμές πάνε όλα στραβά: πέφτεις, αποτυγχάνεις, σε προδίδουν οι άνθρωποι. Νυχτώνει πιο νωρίς και το σκοτάδι είναι πυκνότερο. Κλείνεσαι στον εαυτό σου και προσπαθείς να καταλάβεις τι συνέβη. Τυλίγεσαι σφιχτά με τα βαριά παλτά σου και κρύβεις το χαμόγελό σου πίσω από το κασκόλ για να μη σε κρυώσει περισσότερο η επικοινωνία με τους ανθρώπους.
Αυτές τις στιγμές δυστυχίας δεν πιστεύεις ότι θα ξαναέλθει ο ήλιος να σου χαϊδέψει τα μαλλιά. Κοιτάζεις φωτογραφίες και νοσταλγείς. Διψάς για περισσότερες βουτιές στην θάλασσα που δεν πρόλαβες να τις κάνεις. Το σπίτι σου μυρίζει τσιγάρο και έχει κλειστά παράθυρα. Φοβάσαι τις γνωριμίες και τη συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους. Αλλά το χειρότερο είναι που λυπάσαι τον εαυτό σου που κάθεται εκεί παγωμένος, ένας μοναχικός χιονάνθρωπος της ζωής που θα ήθελε να είναι αστερίας πάνω στη ζεστή καλοκαιρινή άμμο.
Όταν έρχεται η νύχτα φέρνει μαζί της τα φαντάσματα. Έρχονται οι άνθρωποι που σου στέρησαν τις ευκαιρίες που σου άξιζαν, εκείνος που σου κάρφωσε το μαχαίρι στην καρδιά, οι άσπονδοι φίλοι που σε κλώτσησαν ενώ ήσουν πεσμένη στο έδαφος. Μα ένα πρωί ξυπνάς και ο αέρας μυρίζει πάλι άνοιξη και η ζωή μοιάζει με μπουμπούκι που ξεπετάγεται δειλά. Πιάνεις τον εαυτό σου να ονειρεύεται ταξίδια, εκδρομές και έρωτες. Κάνεις καινούριους φίλους γιατί η άνοιξη φωτίζει το πρόσωπό σου. Θες να αποτινάξεις από πάνω σου ό,τι σου θυμίζει τη βαρυχειμωνιά.
Θες να διώξεις τη σκέψη του. Κάθε άνδρας που αφαιρεί το χαμόγελο από μια γυναίκα την καταδικάζει να ζήσει στον πάγο για ένα χρονικό διάστημα. Δεν θες να χορέψεις, να φλερτάρεις, να χαρείς. Σε πονάει καθετί ρομαντικό γιατί σου θυμίζει τα καλοκαίρια που στερήθηκες.
Όμως θα έλθουν κι άλλα καλοκαίρια. Θα έλθουν άλλες ευκαιρίες πιο συναρπαστικές από τις προηγούμενες. Θα έλθουν άλλοι έρωτες πιο συγκλονιστικοί από αυτόν που πέρασε. Θα έλθουν καλύτερες, πιο ζέστες μέρες. Βλέπεις τα σημάδια στην ατμόσφαιρα σαν την ανοιξιάτικη γύρη. Πόνεσες πολύ και το άντεξες άρα τώρα ήλθε η στιγμή να ξαναζήσεις. Ίσως τελικά οι χειμώνες της ζωής μας να μας απογυμνώνουν από τα φύλλα της ευτυχίας για να πάρουν τη θέση τους νέα την επόμενη άνοιξη.
Η άνοιξη είναι πάντα η μεταβατική εποχή που νιώθεις ότι κάτι καλό πάει να συμβεί προτού φτάσεις στην απόλυτη λάμψη της ευτυχίας και την απόλυτη απόλαυσή της, που θυμίζει τη ραστώνη των καλοκαιρινών μεσημεριών.
Μας βλέπω ήδη σε αυτήν την κατάσταση εαυτέ μου: έχουμε μια λευκή αιώρα, στο βάθος διακρίνεται η παραλία, ακούμε τη σιωπή που σπάει μόνο από τα τζιτζίκια, μυρίζουμε αντιηλιακό και είμαστε ευτυχισμένοι. Να σου πω ένα μυστικό; οι θάλασσες και ο ήλιος και ο ουρανός και τα φεγγάρια δεν γράφουν πια το όνομά του. Έσο έτοιμοι να μας σαγηνεύσουν ξανά.