Μην παγιδεύεσαι στην εικόνα. Ψάξε την ουσία στους ανθρώπους.
Γράφει η Φλώρα Σπανού
Σίγουρα η εμφάνιση σε έναν άνθρωπο είναι το πρώτο πράγμα, που κοιτάμε. Η εικόνα του είναι εκείνη η οποία καθορίζει το πρώτο μας βήμα για να τον προσεγγίσουμε. Πόσο σημαντικό, όμως, είναι να μένουμε στην εικόνα και πόσο σημαντικό είναι το να την ξεπερνάμε;
Τι είναι η εικόνα ουσιαστικά; Η εικόνα είναι απλά μία ψευδαίσθηση. Μία αντανάκλαση μέσα στην οποία πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί πολλές φορές συνηθίζουμε να ελκυόμαστε από ανθρώπους των οποίων η εικόνα μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι για να είμαστε με κάποιον πρέπει εξωτερικά να είναι και τέλειος.
Όμως, η εικόνα είναι απλά εκεί για να μας θαμπώσει, για να χτίσει έναν τοίχο και να μας παραπλανήσει. Για πόσο, όμως;
Το θέμα είναι να μάθουμε να κοιτάμε πέρα από αυτήν. Στο τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το όμορφο και λαμπερό περιτύλιγμα της και στο τι τελικά θα εμφανιστεί την στιγμή που αυτό θα την απογυμνώσει.
Δεν είναι λίγες οι φορές εκείνες που μένουμε μοναχά σε αυτό που κοιτάμε και δεν κάνουμε καν τον κόπο να σκάψουμε λίγο βαθύτερα για να βρούμε αν όντως υπάρχει κάτι βαθύτερο εκεί μέσα που να αξίζει να το ανακαλύψουμε.
Συνηθίζουμε να αναλωνόμαστε στο να κοιτάμε μόνο το εξωτερικό περίβλημα και όχι στο τι κρύβεται πίσω από αυτό.
Συνηθίζουμε να απορρίπτουμε με την μία ότι δεν καλύπτει τα στάνταρ που έχουμε θέσει. Κι έτσι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε, βάζουμε ένα μεγάλο Χ και προχωράμε την ζωή μας παρακάτω. Όμως, με αυτό τον τρόπο δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά βρισκόταν πίσω από αυτήν. Βέβαια, ίσως από την άλλη να μας αξίζει και αυτό. Αφού είμαστε τόσο υπερόπτες και αλαζόνες και δεν βλέπουμε πέρα από την μύτη μας.
Γιατί από μικροί έχουμε μάθει να μας αρέσουν τα όμορφα πράγματα, να τα καλοδεχόμαστε και οτιδήποτε άσχημο ή ασυνήθιστο να του γυρνάμε την πλάτη.
Όμως, αλήθεια τι είναι πραγματικά όμορφο και τι άσχημο κατά την άποψή σας;
Γιατί μας έχουν μεγαλώσει στο να κρίνουμε τα πράγματα μόνο από την αντικειμενική τους πλευρά;
Γιατί όταν έπρεπε κάποιος να μας μάθει να ξεχωρίζουμε το τι είναι άσχημο και τι όμορφο δεν μας το έμαθε σωστά;
Έχουμε μάθει να βλέπουμε με τα μάτια μα όχι με την ψυχή.
Γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Μπορεί κάτι λαμπερό και όμορφο πίσω του να κρύβει ασχήμια.
Μπορεί, όμως, κάτι ταπεινό και άσχημο οπτικά πίσω του να κρύβει ένα αληθινό διαμάντι. Εκείνη την ομορφιά που για να την ανακαλύψει κάποιος δεν θα πρέπει απλά να είναι τολμηρός αλλά να ξέρει και τι ψάχνει. Να μην αρέσκεται μόνο σε εκείνο που βλέπουν τα μάτια αλλά σε εκείνο που αναζητά η ψυχή.
Γιατί τα διαμάντια είναι λίγα κι αν εσύ έχεις βρει τέτοια στο δρόμο σου τότε στα αλήθεια δεν είσαι μόνο τυχερός απλά ήξερες και που να ψάξεις. Είσαι από εκείνους που δεν μένουν μονάχα στην εικόνα αλλά ενδιαφέρονται για την ουσία που βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Είναι όμορφο να ξέρεις να εκτιμάς. Να ξέρεις να παλεύεις για όλα αυτά που θέλεις. Είναι όμορφο να μην στέκεσαι στις λεπτομέρειες.
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε την ιστορία του ασχημόπαπου που έγινε κύκνος. Ένα μικρό και ασήμαντο παπάκι που όλοι περιέπαιζαν και απόδιωχναν μακριά μα εκείνο στάθηκε θαρραλέο και στο τέλος κατέληξε σε αυτό που ήταν από την αρχή. Ένας πανέμορφος κύκνος.
Και κανείς δεν το πίστευε ότι ένα μικρό παπάκι μπορούσε να μεταμορφωθεί σε έναν πανέμορφο κύκνο. Γιατί είχαν συνηθίσει να αποδέχονται μόνο όντα σαν και αυτά και οτιδήποτε διαφορετικό τους τρόμαζε.
Γιατί σπανίζουν εκείνοι που ψάχνουν την ουσία. Σπανίζουν εκείνοι που ξέρουν στ’ αλήθεια να βλέπουν και να μην κρίνουν μόνο εξωτερικά έναν άνθρωπο.
Η εικόνα συνηθίζει να μας παραπλανεί και να μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια. Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και την ψυχή μας καθαρή κοιτώντας να αποζητάμε την αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτήν. Πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε το περιεχόμενο και όχι το περιτύλιγμα.
Γιατί το πρώτο θα ξεθωριάσει με τον καιρό ενώ το περιεχόμενο όταν είναι αυθεντικό θα παραμείνει αναλλοίωτο όσο διάστημα και αν περάσει. Αυτή είναι η ουσία. Το περιεχόμενο να είναι ατόφιο και όχι σκάρτο.