Με έμαθες ρε μάνα τι είναι ζωή, πόνος κι έρωτας..

Γράφει η Μαρία Κοψιδά

Mε έμαθες πως είναι να μοιράζομαι
Με έμαθες από ποια γωνία να κοιτάζω το δειλινό για να φαίνεται πιο ωραίο
Με έμαθες να παίζω με κούκλες αλλά να σκοτώνω τους κακούς
Με έμαθες να υπερασπίζομαι την γνώμη μου ακόμα και όταν όλοι είναι εναντίον
Με έμαθες να κλαίω για να ξεσπάω
Με έμαθες να ουρλιάζω προκειμένου να ακουστώ
Με έμαθες οτι το να σε απορρίπτουν δεν είναι απαραίτητα κακό
Με έμαθες πως η αξία των ανθρώπων είναι πιο σημαντική από αυτή των χρημάτων
Με έμαθες να επιμένω γι’ αυτό που θέλω
Με έμαθες να ελπίζω στην πιο απελπιστική στιγμή
Με έμαθες να σηκώνομαι κάθε φορά που πέφτω
Με έμαθες να κάνω το ίδιο λάθος μέχρι να μάθω το σωστό
Με έμαθες να ζω την κάθε στιγμή
Με έμαθες να συγχωρώ
Με έμαθες να ζητάω συγνώμη όταν κάνω λάθος
Με έμαθες να είμαι δίκαιη
Με έμαθες να βοηθάω όσους το έχουν ανάγκη
Με έμαθες να σπαταλάω το χρόνο μου σε πράγματα που με εμπνεουν
Με έμαθες να μη δίνω σημασία σε ότι δε με σέβεται
Με έμαθες τι σημαίνει αξιοπρέπεια
Με έμαθες να αγαπάω, να σέβομαι
Γι’ αυτό είσαι η μαμά μου και σ’ αγαπάω γιατί ολα όσα είσαι εσύ, είμαι εγώ