Μην δείχνεστε, γιατί δεν φαίνεστε αγαπητά μου ψώνια!
Γράφει η Έφη Νερούτσου
Παρατηρώ τον κόσμο και μου αρέσει αυτό. Ωστόσο αυτό που βλέπω, δεν ξέρω, κάπου μπάζει ρε αδέρφια.
Από πότε η παρουσία σου σε ένα “κυριλέ”μαγαζί σε κάνει και cool; Μία τσάντα ακριβή δεν είναι θέμα ρε φίλη. Αναγκάζεσαι να μιλάς στον κάθε τελευταίο γιατί; Για να σε κεράσει ένα ποτό;
Έχουμε γεμίσει “λεφτάδες” που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να πουλάνε την εικόνα τους προς τα έξω, να κλαμπάρουν και να κερνάνε σαμπάνιες.
Είναι οι τύποι που δεν σε ξέρουν, κάθεσαι δίπλα τους, σε κοιτάνε λίγο καθώς καπνίζουν και μετά σου δίνουν ένα σαμπανοπότηρο. Είναι οι τύποι που θα τους πεις “Όχι, ευχαριστώ” και θα σου κουνήσουν εμετικά το κεφάλι τους και θα σε αγνοήσουν.
Δεν την θέλω την σαμπάνια σου αγάπη μου, ούτε να κάτσω μαζί σου θέλω επειδή ξέρεις το αφεντικό του μαγαζιού. Αντίθετα, θέλω να έρθω να σου σκάσω μια τύπου σφαλιάρα στον σβέρκο και να σου πω “Άσε μας ήσυχους ρε φίλε”.
Έφυγε το καλοκαίρι. Οι έξαλλες πόζες στην παραλία με φόντο το μπούστο είναι πια παρελθόν.
Μην δείχνεστε γιατί δεν φαίνεστε. Σας φιλώ και σας αγαπώ.