Ίσως το λένε κάρμα, ίσως μοίρα, ότι κι αν είναι, το αγαπώ
Γράφει η ‘Εφη Νερούτσου
Έχω κάνει άπειρες συζητήσεις για το αν υπάρχει το κάρμα.
“Δεν ξέρω αν λέγεται κάρμα, αλλά το αγαπώ, ότι και να είναι”
Μία πιάνω τον εαυτό μου να λέω ”Ναι ρε φίλε το κάρμα” και μετά λέω ”Αυτά είναι μπούρδες”.
Μετά από σκέψη και πολλά κρασιά στο μπαλκόνι μου το οποίο και λατρεύω, καταλήγω πως η ζωή είναι ένας κύκλος. Δεν ξέρω αν έχει όνομα και αντί για κύκλο το λένε κάρμα, αυτό όμως που ξέρω είναι πως ότι δώσεις αυτό και θα πάρεις.
Έχω πληγώσει πολλούς ανθρώπους είτε άθελα μου είτε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν είχα το μυαλό να σκεφτώ. Τι νομίζεις; Πως δεν βρέθηκαν άνθρωποι μετά που μου έκαναν ακριβώς τα ίδια; Πως δεν ένιωσα τι θα πει πόνος ή πως είναι να χάνεις κάποιον που αγαπάς;
Αυτό φυσικά συμβαίνει με όλα τα θέματα όχι μόνο τις σχέσεις. Συμβαίνει ακόμη και με τους ανθρώπους τους οποίους γνωρίζεις καθημερινά. Πόσες φορές έχεις πει ”Γιατί ρε γαμώτο να μην ήταν αλλιώς τα πράγματα”;
Έχω κάνει άπειρες φορές αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου χωρίς φυσικά να παίρνω απάντηση από κανέναν. Ξέρεις γιατί; Γιατί αγάπη μου την απάντηση στην δίνει η ζωή αλλά όχι όποτε θέλεις εσύ αλλά όποτε κρίνει αυτή πως είναι απαραίτητο.
Μην σκας για αυτόν τον ωραίο τύπο που γνώρισες αλλά οι συνθήκες δεν σας ευνοούν, αν όντως ταιριάζετε και υπάρχει αυτό το ”κάτι” μεταξύ σας, η ζωή θα στον φέρει ξανά με τρόπο τον οποίο ούτε καν τον φαντάζεσαι.
Όταν το δεις να συμβαίνει αυτό να ξέρεις πως θα νιώσεις κάτι εξίσου μαγικό με την πρώτη φορά που τον είδες. Θα καταλάβεις και θα μπορέσεις να αντιληφθείς όλους εκείνους τους λόγους που τότε, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Φυσικά η κατάλληλη στιγμή μπορεί και να μην έρθει ποτέ. Ακόμη και έτσι να είναι, η ζωή ή ο κύκλος ή το κάρμα ξέρει τι κάνει.
Δεν μπορούμε όλα να τα ξέρουμε αλλά αυτή δεν είναι και η μαγεία; Το να μην ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο. Το απρόβλεπτο είναι συχνά και πολύ όμορφο και σε βγάζει και από την μονοτονία της καθημερινότητας.
Μην στεναχωριέσαι για ότι χάνεις γιατί θα αποκτήσεις κάτι άλλο που ίσως ταιριάζει καλύτερα στο παζλ σου. Να σηκώνεσαι, να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, να χαμογελάς και να λες ”Για να δούμε τι θα δούμε σήμερα”.
Σκέψου πως για κάθετι άσχημο που σου συμβαίνει, παίρνεις ένα bonus, ένα μικρό σακουλάκι έκπληξη το οποίο θα σου αρέσει πολύ. Κάνε υπομονή και περίμενε.
Τον πόνο που σου έδωσε κάποιος θα τον πάρει πίσω. Δεν ξέρω αν θα του τον δώσεις εσύ ή θα το πάρει από κάποια άλλη αλλά ξέρω πως όταν το μάθεις, δεν θα σε νοιάζει πια. Είπαμε, υπάρχει δικαιοσύνη…όχι όμως και συνέπεια!