Τελικά πάντα τα απωθημένα θα χωράνε σε δύο μόνο μικρά γράμματα, «αν»
Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Οι δείκτες του ρολογιού τρέχουν ασταμάτητα, οι ώρες περνάνε και τα δάχτυλά μου μένουν κολλημένα να αιωρούνται πάνω από το κινητό, πάνω από τα γράμματα. Τα μάτια μου είναι στυλωμένα στην οθόνη και καρφώνουν το όνομά σου στο κουτάκι του παραλήπτη.
Θα στείλω. Ποιό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να μην μου απαντήσεις.
Δεν θα στείλω. Δεν θα αντέξω να μην μου απαντήσεις.
Μία άνιση μάχη με τον εαυτό μου βρίσκεται σε εξέλιξη και το μυαλό μου φέρνει σβούρες ανήσυχο μέσα στο κεφάλι μου.
Θα στείλω, δεν θα στείλω και φτου και από την αρχή.
Τι κι αν η καρδιά μου πεθαίνει λίγο λίγο όσο δεν σου στέλνω, τι κι αν πάω να τρελαθώ που δεν μπορώ να σου μιλήσω, ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω. Ακόμα βρίσκομαι στο μεταίχμιο, αιωρούμαι πάνω από δύο αντικρουόμενα συναισθήματα.
Σ ‘ αγαπώ, μα έχω μισήσει πλέον να σ’ αγαπώ. Σε μισώ, μα δεν μπορώ με τίποτα πραγματικά να σε μισήσω.
Τι μου συμβαίνει; Τι μου έχεις κάνει;
Αφήνω κάτω το κινητό, σταυρώνω τα χέρια μπροστά μου και εισπνέω βαθιά.
Ξεκόλλα, λέω από μέσα μου. Με είχες πάντα κάπου στο ενδιάμεσο, τίποτα ποτέ δεν ήταν σίγουρο με εσένα. Τίποτα ποτέ δεν ήταν δεδομένο και πάντα δύο γράμματα έπαιζαν στο μυαλό μου, “αν”.
Αν εμείς οι δύο ήμασταν έστω και φευγαλέα μαζί. Αν εμείς οι δύο μπορούσαμε έστω και για λίγο να βρεθούμε στο ίδιο σημείο για να μπορέσουμε να πορευτούμε μαζί. Αν δεν φοβόσουν τόσο, αν δεν ανεχόμουν τόσα.
Πόσα “αν” μπορούν να χωρέσουν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους; Πόσα “αν” να βρουν τρόπο να σφηνώσουν μέσα σε μία σχέση;
Αν κάποτε εμείς οι δύο είχαμε πάρει άλλες αποφάσεις, θα ήταν σήμερα έτσι όπως είναι τα πράγματα;
Πιάνω, αποφασιστικά, αυτή τη φορά το κινητό, τα δάχτυλά μου έχουν πάρει φωτιά, γράφω και γράφω και σταματημό δεν έχω.
Σταματάω, παίρνω ανάσα καθώς τόση ώρα την κρατούσα, κοιτάω το κινητό και το μήνυμα που έχω πληκτρολογήσει, μορφάζω και αρχίζω πάλι να το σβήνω, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
“Απωθημένο μου…” γράφω και το στέλνω.
Τελικά πάντα τα απωθημένα θα χωράνε σε δύο μόνο μικρά γράμματα, “αν”.