Γράφει η Οδύσσεια
Ναι, υπάρχουν και μερικές φορές που ο εγωισμός δεν είναι αρκετός.
Υπάρχουν κι εκείνες οι φορές που ο εγωισμός νικιέται.
Είναι τότε που ένας άντρας εγωιστής θα ερωτευτεί, τότε που θα νιώσει.
Αλίμονο πως έγινε αυτό;
Πώς το επέτρεψε;
Ποιος αυτός;
Περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνο και μαζί μ’αυτό χτυπά και η καρδιά του κι ένας φόβος τον κυριεύει, ένας φόβος απροσδιόριστος.
Τόσο καιρό του ήταν εύκολο να αλλάζει τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα.
Του ήταν απλό γιατί, χωρίς να ρισκάρει τίποτα από τον εαυτό του έπαιρνε επιφανειακή ικανοποίηση.
Τώρα όμως;
Τί γίνεται τώρα που η καρδιά του χτυπά;
Πώς τόλμησε;
Τώρα που κοιμάται και ξυπνά με τη σκέψη της γυναίκας που αρχίζει να ερωτεύεται.
Τώρα που η κτητικότητα του έχει χτυπήσει κόκκινο, τώρα που ζηλεύει παράφορα;
Τι γίνεται τώρα που δεν έχει τον έλεγχο αυτός;
Ως τώρα έζησε τη ζωή του διατυμπανίζοντας ότι δεν έχει ερωτευτεί ποτέ, δεν έχει νιώσει ποτέ.
Κι έρχεται ο έρωτας απρόσκλητος και του χτυπά την πόρτα κι αυτός σίγουρος για τον εαυτό του, του ανοίγει την πόρτα.
Πρώτη φορά νιώθει έτσι, πρώτη φορά η γυναίκα απέναντι του έχει ονοματεπώνυμο για εκείνον.
Μπορεί και να του ξεφύγει και να της πει ότι νιώθει αλλιώς μαζί της ,ίσως να της το δείξει άθελά του.
Τώρα, αρχίζει να νιώθει παγιδευμένος αρχίζει να νιώθει αδύναμος.
Δεν θα το επιτρέψει για πολύ.
Αργά ή γρήγορα θα υψώσει τα τείχη που ξέρει καλά να υψώνει για να προστατευτεί.
Δε θα ρισκάρει να εκτεθεί.
Θα βγάλει αυτή τη γυναίκα από τη ζωή του όσο πιο γρήγορα μπορεί με μια υπεροχή που θα κομματιάσει την καρδιά της.
Δεν θα μπορέσει ποτέ όμως να ξεριζώσει από μέσα του όλα εκείνα τα αν που του δημιούργησε αυτό το αίσθημα.
Αν την άφηνα να με πλησιάσει;
Αν δεν ένιωθα απειλή;
Αν άφηνα για λίγο πίσω το εγώ μου;
Δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί σε κανέναν ότι ένιωσε.
Θα υποτιμήσει μπροστά σε τρίτους την όλη ιστορία.
Όμως αργά τα ξημερώματα, τότε που δεν τον βλέπει κανείς, εκεί στις πιο δικές του στιγμές, θα σιγοψυθιρίζει το άγγιγμα της.
