Θα πάρω αγκαλιά τη λογική μου, και θα φύγω!

Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη.

Θα φύγω· τώρα που το πήρα απόφαση θα το κάνω.
Μέχρι εδώ ήταν.

Πάλεψα, έπεσα, σηκώθηκα και όλο αυτό επαναλαμβανόταν.
Όμως τώρα δεν πάει άλλο, δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι.
Πεθαίνω βασανιστικά αργά.

Ο έρωτας μας είναι δυνατός μα οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με χτυπάνε και με ρίχνουν. Αυτή τη φορά θα πάω με το μυαλό, η καρδιά θα σωπάσει.

Αυτή τη φορά θα αγκαλιάσω τη λογική και θα την ακούσω, δεν θα της κλείσω το στόμα όπως τις προηγούμενες φορές.
Έχει δίκιο κάθε φορά μα εγώ δεν ακούω τα πρέπει αλλά τα θέλω μου.

Όχι, μην πας να μου κρατήσεις το χέρι, μην προσπαθήσεις να με κρατήσεις. Εγώ αποφάσισα να διαλέξω τη λογική, όλο αυτό το παραμύθι του έρωτα δεν μου κάνει.

Όχι, μην με κρατάς, εγώ τώρα θα φύγω.
Όχι, μην μου λες να ακολουθήσω το συναίσθημα, εγώ τώρα θα φύγω.
«Όχι», ψιθυρίζω καθώς με έχεις στην αγκαλιά σου και σε κρατώ σφιχτά και εύχομαι να μην διαλυθεί αυτή η στιγμή.. «εγώ τώρα θα φύγω».