Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύσκολες μέρες. Μέρες που φαίνεται να πηγαίνουν όλα εναντίον μας. Μέρες που φέρνουν νέα που χρειάζεται να διαχειριστούμε. Μέρες που θα ευχόμασταν απλά.. να τελειώσουν.
Αν η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να επιβιώνουμε των δύσκολων ημερών μας, τότε θα χρειαστεί να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το μοναδικό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από την φροντίδα του εαυτού μας.
Η φροντίδα του εαυτού στις δύσκολες μέρες μπορεί να μοιάζει με παράδοξη οδηγία αλλά αν το σκεφτούμε καλά ίσως μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο που μας προστάζει στις δύσκολες μέρες να αφήνουμε τον εαυτό μας τελευταίο.
Πώς μπορεί ένα “άυπνο μυαλό” να διαχειριστεί τις προκλήσεις των δύσκολων ημερών;
Πώς μπορεί ένα “αφρόντιστο σώμα” να καταφέρει να φέρει εις πέρας το έργο που απαιτείται;
Στις δύσκολες μέρες, ξεκινάμε από την αναπνοή μας. Εστιαζόμαστε σε αυτήν και όταν βρούμε το κέντρο μας, σιγά σιγά και με προσοχή θα διαλέξουμε και τις επόμενες κινήσεις μας. Θα διαλέξουμε τις λύσεις που είναι ωφέλιμες για εμάς. Θα ζητήσουμε βοήθεια. Θα πιούμε νερό και θα φάμε και έπειτα θα πάμε για ύπνο νωρίς.
Δεν θα λυθούν όλα σε μία μέρα. Όχι, δεν θα λυθούν, γιατί μερικές φορές χρειάζεται κόπο για το οτιδήποτε αλλά, κυριολεκτικά, αξίζει τον κόπο!
Οι δύσκολες μέρες, κάποτε τελειώνουν. Και χρειάζεται να τις ζήσουμε με επίγνωση και αυτές. Όπως τις άλλες μέρες, τις εύκολες, τις χαρούμενες. Και όσο για “τα μαθήματα” που έχουμε να πάρουμε.. ας τα αφήσουμε για πολύ αργότερα. Η δήθεν αισιοδοξία, η εστίαση σε κάποιο ρόδινο μέλλον, οι ευκαιρίες που θα αναδυθούν από τις δυσκολίες που περάσαμε, θα έρθουν μόνο όταν καταφέρουμε να διαχειριστούμε το παρόν και αφού βιώσουμε τα συναισθήματα που μας αναλογούν στο τώρα. Όχι νωρίτερα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μερικά από τα υπέροχα λόγια του Χόρχε Μπουκάι. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του “Ο δρόμος της Πνευματικότητας” και αν δεν το έχεις διαβάσει, στο συστήνω ανεπιφύλακτα. Δώσε σημασία λοιπόν στα παρακάτω λόγια και αν χρειαστεί, επανέλαβε. Αξίζει τον χρόνο σου!
Όσο για μένα, σε ευχαριστώ που ήσουν εδώ!
“Τα λουλούδια θ’ανθίσουν στον κήπο σου,
αλλά αν δεν ανοίξεις το παράθυρο,
δεν θα χαρείς ποτέ το άρωμά τους.
Τα χελιδόνια θα ξανάρθουν την Άνοιξη,
αλλά αν μείνεις κλεισμένος στο υπόγειο,
δεν θα ξέρεις καν πως τελείωσε ο χειμώνας.
Ο ήλιος σίγουρα θα ξαναβγεί αύριο,
αλλά αν δεν σηκώσεις τα μάτια στον ουρανό,
οι ακτίνες δεν θα σου φωτίσουν το πρόσωπο.
Αν μείνεις ακίνητος, υπερβολικά ακίνητος,
παύεις να είσαι άνθρωπος, γίνεσαι άγαλμα
και η ζωή παύει να κυλάει μέσα σου.”