Κανείς δεν κατάφερε να αποκοιμηθεί με την μουσική των αναμνήσεών του

Γράφει η Αγάπη Μποστανίτη

Δεν είναι λίγοι οι φίλοι που κάθε φορά που τους ρωτάω πως ψάχνω τρόπο να χαλαρώσω πριν κοιμηθώ μου προτείνουν να βάλω λίγη μουσική στα ακουστικά για να ξεχαστώ από την απαιτητική καθημερινότητα. Εδώ γελάμε, καθώς θα ξεχαστώ από την δύσκολη καθημερινότητα και θα θυμηθώ μέχρι και το Βαγγελάκη από το νηπιαγωγείο που θέλανε οι μανάδες μας να μας παντρέψουν.

Συγχωρέσετε με, αλλά τα τραγούδια είναι μια άλλη πραγματικότητα, μια ακουστική ουτοπία που σε ρουφάει σαν μαύρη τρύπα και όλα αποκτούν νόημα.

Κάθε στίχος μια λέξη κλειδί, ένα κλειδί που ξεκλειδώνει πόρτες αναμνήσεων, ονείρων, ελπίδας. Προκαλεί ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, επιθετικό και άγριο, σε ένα μυαλό και μια ψυχή που προσπαθούν να ξεκουραστούν. Έναν άνθρωπο που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί για να καταφέρει να σηκωθεί την επόμενη μέρα από το κρεβάτι χωρίς να θέλει να πυροδοτήσει κάποια πυρηνικά βόμβα.

(Σε αυτό το σημείο θέλω να προσθέσω πως τώρα που πρόεδρος της Αμερικής είναι ο κύριος Τραμπ δεν θα είναι τόσο δα δύσκολο σε email γράφεις: Αγαπητέ Τραμπ, σου δίνω το ελεύθερο πάτα το κουμπί).

Ακόμα και το περνά περνά η μέλισσά που λέγαμε όταν παίζαμε μωρά μπορεί σα τραγούδι να προκαλέσει αυπνίες.

Οι χρυσές πύλες του συνειδητού και του υποσυνείδητου ξαφνικά ανοίγουν και μια βάση δεδομένων ανεξερεύνητη ανοίγει μπροστά στο κουρασμένο μας μυαλό από τον ήχο του ραδιοφώνου ή του αντίστοιχου playlist που θα επιλέξουμε. Σκέψεις που ίσως ποτέ να μην επισκέφτηκαν το μυαλό, ιδέες και πρίσματα που δεν μπήκαν ποτέ μπροστά από καταστάσεις και ανθρώπους που τους σκεφτόμαστε λίγο πριν αποκοιμηθούμε.

Δε μπορώ λοιπόν να ακολουθήσω τη συμβουλή των φίλων και να βάλω μουσική για να χαλαρώσω καθώς το αποτέλεσμα θα είναι να σηκωθώ μέσα στη νύχτα και να γράφω ατελείωτα στο ημερολόγιο-σημειωματάριο μου μέχρι να ξημερώσει(και δεν είναι ανοιχτά και τα coffee island εκείνη την ώρα).

Όμως σαν χρόνια περίεργη οντότητα ανακάλυψα πως η μουσική είναι μια άλλη μορφή γλώσσας και επικοινωνίας. Με οδηγό την μελωδία, συνοδοιπόρο τους στίχους και προορισμό την έμπνευση κάθε φορά γεμίζω με λέξεις τα άρθρα μου και σας κάνω παρέα κάθε βδομάδα. Όλα τα είδη μουσικής με εμπνέουν το καθένα για διαφορετικό λόγο. Θεωρώ τους ανθρώπους που ακούνε μόνο ένα είδος μουσικής πως χάνουν τόσα πολλά από τα άλλα.

Η μουσική έχει τόσες γλώσσες που μπορεί να επικοινωνήσει με όλους, κάθε είδος της μια άλλη γλώσσα. Αν θέλουμε να ξεδώσουμε, να χορέψουμε να ξεφαντώσουμε θα επιλέξουμε ένα είδος μουσικής που μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε έτσι, αν πάλι θέλουμε να κλάψουμε, να κλειστούμε στον εαυτό μας το είδος μουσικής θα είναι διαφορετικό, αν πάλι θέλουμε να τα σπάσουμε όλα στο σπίτι η μουσική πάλι θα μας κάνει παρέα με ένα άλλο είδος.

Η μουσική είναι εδώ για να μας κάνει νιώσουμε όλα εκείνα τα πράγματα που έχουμε ξεχάσει πως έχουν νόημα, κάποια που μας κάνουν και φοβόμαστε και άλλα που μας κάνουν αισιόδοξους και άλλα τόσα που τελικά είχαμε τόση πολύ ανάγκη να βγουν από μέσα μας.

Γι’ αυτό ακούστε μουσική άλλα όχι για νανούρισμα το λιγότερο που θα πάθετε είναι να ξυπνήσετε με μαύρους κύκλους από την αϋπνία.