Γιοβανοπούλου Κική, Author at LoveLetters

About the author

Γιοβανοπούλου Κική

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη και ζω εδώ μέχρι και σήμερα. Λατρεύω την πόλη μου, τον καφέ και την μουσική. Η γραφή, είναι κομμάτι της ζωής μου. Μικρές αναπνοές, είναι οι λέξεις μου στο χαρτί. Μέσα απ' αυτές εκφράζομαι, νιώθω, πονάω, γελάω και συγκινούμαι. Μέσα στις δικές μου γραμμές, αφήνω τα αποτυπώματά μου. Μέσα στις ίδιες γραμμές, μπορεί να βρεις και τα δικά σου...

Some recent articles by Γιοβανοπούλου Κική

Τα έχω αγαπήσει τα σκοτάδια μου σου λέω!

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Υπάρχουν ξέρεις άνθρωποι, που τους βύθισαν σε βαθιά σκοτάδια, γεμάτα σιωπή και μοναξιά. Υπάρχουν άνθρωποι που τους φόρτωσαν στην πλάτη σταυρούς δυσανάλογους με το μέγεθός τους και κλήθηκαν ν' ανέβουν κακοτράχαλους Γολγοθάδες. Υπάρ...

Η κακοποιημένη γυναίκα θέλει κατανόηση, ασφάλεια και ενσυναίσθηση. Όχι κριτική.

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου "Εγώ θα είχα φύγει απ' την πρώτη στιγμή!", "Εκείνη φταίει που το επέτρεψε να συμβαίνει!", "Εγώ δεν θα το ανεχόμουν"... κι άλλες πόσες "πέτρες" στα χέρια του κάθε "αναμάρτητου", έτοιμες να πέσουν με μανία σε τσαλακωμένα κορμιά και τ...

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα γόνατά μου θα λυγίζουν μ’ένα σου χαμόγελο!

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Πόσα χρόνια πέρασαν απ' το "μαζί" μας; Πόσα χρόνια πέρασαν που δεν είσαι η "καλημέρα" κι η "καληνύχτα" μου; Πόσα χρόνια πέρασαν απ' το "τέρμα" που δώσαμε και το βαφτίσαμε "κοινή συναινέση" για να ξεμπερδεύουμε από απόδοση ευθυνών, ...

Με είχες, από εκείνο το πρώτο μας φιλί.

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου. Μαθημένη από πάντα να μην ανοίγομαι, να θέλω χρόνο για να εμπιστευτώ, να κάνω μικρά, επιφυλακτικά βήματα. Μαθημένη να μετρώ προσεχτικά τα λόγια μου, να μην ενθουσιάζομαι εύκολα, να περιμένω αποδείξεις για όσα ακούω, πριν τα πιστέψ...

Να ξε-αγαπήσεις, δεν γίνεται, όσος καιρός κι αν περάσει!

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου. Και τι είναι νομίζεις η αγάπη να θαρρείς πως μπορείς να την μετράς, να την ζυγίζεις, να την υπολογίζεις με το μέτρο; Τι είναι νομίζεις η αγάπη να θαρρείς ότι μπορείς να την σβήνεις και να την διαγράφεις κατά βούληση; Κομμάτι της κ...

Πώς να χωρίσεις στη μέση πράγματα, όνειρα, στιγμές;

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου. Κι έφτασε εκείνη η στιγμή που έτρεμες από καιρό, εκείνη η στιγμή που ήξερες πως θα έρθει και που, για να την αναβάλλεις για λίγο ακόμη, έκανες πως δεν έβλεπες, πως δεν άκουγες, πως δεν ένιωθες. Έφτασε η στιγμή που οι ατέλειωτοι κα...

Έχεις γνωρίσει άνθρωπο που να μιλάτε με τα μάτια;

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου. Πόσο παράξενο συναίσθημα να έχεις μπροστά σου κάποιον που ίσως δεν γνώριζες μέχρι χτες κι όμως τα βλέμματά σας να μπορούν να επικοινωνήσουν απόλυτα; Πόσο μαγικό και συνάμα τρομαχτικό, μπορεί να είναι το να συνωμοτείς χωρίς να λες ...

Ζήλεια κι έρωτας, συγκοινωνούντα δοχεία..

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Γίνεται άραγε να είσαι ερωτευμένος και να μην ζηλεύεις; Γίνεται να μην φοβάσαι μην χάσεις τον άνθρωπό σου; Γίνεται να μην σε τρομάζει η σκέψη πως μπορεί να φύγει από κοντά σου; Μάλλον η ζήλια είναι αλληλένδετη με τον έρωτα, μάλλον ...

Το μόνο που θυμάμαι είναι πως εγώ σε κοίταζα στα μάτια.

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Ανθρώπινα τα λάθη και ποιος ο αναμάρτητος για να τα κρίνει; Ανθρώπινα τα λάθη και η παραδοχή κι η αναγνώριση, μπορεί να μην διορθώνoυν τα πάντα, δείχνουν όμως πως ο εγωισμός δεν ξεπερνά το συναίσθημα, δείχνουν πως το "εγώ" δεν είνα...

Αν δεν ανοίξεις τα παντζούρια πώς θα μπει το φως;

Γράφει η Κικη Γιοβανοπούλου Μουντός ο κόσμος. Μουντός, γεμάτος μισούς ανθρώπους, μισά χαμόγελα, μισές ευτυχίες. Γεμάτος δειλούς ανθρώπους, προσποιητά χαμόγελα, ψεύτικες ευτυχίες.Μάθαμε όλοι να ζητάμε, να απαιτούμε, να περιμένουμε απ' τους άλλους τα πάντα κι ε...

All posts by: Γιοβανοπούλου Κική