Loading posts...
Οι αυθεντικοί άνθρωποι έχουν λόγο μπέσα και συναίσθημα

Οι αυθεντικοί άνθρωποι έχουν λόγο μπέσα και συναίσθημα

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Μπέσα ρε φίλε. Αξιοπρέπεια, φιλότιμο, αξιοπιστία. Άγνωστε λέξεις για κάποιους, κι ακόμα περισσότερο, άγνωστες έννοιες. Κάθε άνθρωπος αξίζει όσο ο λόγος που κρατάει λένε και έτσι είναι. Μπέσα. Δύο ξενόφερτες συλλαβές που περικλείουν...
Δε θα σε ρωτήσει ο έρωτας μάτια μου.

Δε θα σε ρωτήσει ο έρωτας μάτια μου.

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Και κάθεσαι εκεί στη συνηθισμένη σου γωνιά, διαβάζοντας το βιβλίο σου. Σκέφτεσαι πόσο ήρεμη είναι η ζωή σου και πόσο χαλαρά κυλάει από τη στιγμή που επέλεξες τη μοναχικότητα. Σου έχει γίνει δεύτερο δέρμα, την υπερασπίζεσαι με πάθος...
Ολοκληρωμένος άνθρωπος είσαι;

Ολοκληρωμένος άνθρωπος είσαι;

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Ολοκληρωμένος άνθρωπος είναι αυτός που πάνω από όλα ξέρει ποιος είναι, ξέρει τι θέλει και τι δεν θέλει, ξέρει τι χρειάζεται και ποιους. Η ολοκλήρωση δεν έρχεται από τη δουλειά σου, το σύντροφό σου, τα παιδιά σου ή οποιονδήποτε άλλο...
Χίλιες φορές να πέφτεις κάτω παρά να πέφτεις έξω

Χίλιες φορές να πέφτεις κάτω παρά να πέφτεις έξω

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Η ζωή μας είναι μια αλυσίδα από πτώσεις και ανόδους. Πέφτεις, χτυπάς, ματώνεις, πληγώνεσαι, ξανασηκώνεσαι. Και πονάει πολύ η άτιμη η πτώση. Ραγισμένες καρδιές, χτυπημένη αυτοπεποίθηση, πληγωμένα όνειρα. Κι όμως βρίσκεις τη δύναμη, ...
Εγώ τον έρωτα, τον κοιτάω στα μάτια!

Εγώ τον έρωτα, τον κοιτάω στα μάτια!

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Να σου πω κάτι ρε φίλε; Όσο κι αν πληγώθηκα, όσο κι αν προδόθηκα, όσο κι αν πίστεψα κι έπεσα έξω, εγώ κάτω δε το βάζω! Και ξέρεις γιατί; Γιατί εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν οι σκάρτοι, οι απαίσιοι, οι τοξικοί άνθρωποι, αλλά υπάρχουν ...
Θα τις κάνω εγώ τις μέρες μου όμορφες, μαμά! Ακούς;

Θα τις κάνω εγώ τις μέρες μου όμορφες, μαμά! Ακούς;

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Μ’ακούς μαμά; Σου λέω “καλά” όταν στο τηλέφωνο με ρωτάς πως είμαι. Ακόμα και τις φορές που έχεις καταλάβει ήδη από τη φωνή μου πως δεν είναι έτσι. Λέω ψέματα ρε μαμά. Δε θέλω να στεναχωριέσαι. Δεν είμαι πάντα καλά. Δεν ξημερώνουν ό...
Όλοι αυτοί οι μόνοι, κάποτε πίστεψαν πολύ!

Όλοι αυτοί οι μόνοι, κάποτε πίστεψαν πολύ!

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Άνθρωποι μόνοι κι ας είναι ανάμεσα σε χιλιάδες. Άνθρωποι μόνοι στην ψυχή κι ας έχουν παρέα. Είναι παντού γύρω μας. Και αυξάνονται συνεχώς γιατί ο κόσμος που ζούμε όσο πάει και μας χωρίζει αντί να μας ενώνει. Μια κοινωνία άρρωστη κι...
Μα γιατί να θέλουμε να επαναλάβουμε τη σχέση που μας πόνεσε;

Μα γιατί να θέλουμε να επαναλάβουμε τη σχέση που μας πόνεσε;

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Μια αόρατη δύναμη φαίνεται να σε ωθεί πάντα στα ίδια. Και κάθε φορά ελπίζεις πως τώρα θα είναι διαφορετικά. Και καταλήγεις στα ίδια. Γιατί άραγε; Τι φταίει; Τι σε κάνει να έλκεις τους ίδιους ανθρώπους; Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε στο μ...
Στο τέλος, μένει μόνον η συγχώρεση..

Στο τέλος, μένει μόνον η συγχώρεση..

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Και ξυπνάς ένα πρωί από το κουδούνισμα του τηλεφώνου, κι εκεί που προσπαθείς να ανοίξεις τα μάτια σου και να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται ακούς “έφυγε, σταμάτησε η καρδιά του”. Και προσπαθείς να καταλάβεις αν ακόμα κοιμάσαι ή αν βλ...
Δεν θέλω άλλες μετωπικές με τον έρωτα..

Δεν θέλω άλλες μετωπικές με τον έρωτα..

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Μια ζωή η ιδέα μου για τον έρωτα ήταν μία. Όλα ή τίποτα. Ή πέφτεις με τα μούτρα στα βαθιά ή κάτσε σπιτάκι σου να αναρωτιέσαι πως θα ήταν να ζήσεις το απόλυτο. Κι αυτό έκανα. Βουτιά και όπου βγει. Δεν κρατούσα ποτέ τίποτα για μένα, ...