Όταν κατάλαβα πως μεγαλώνω και η ροζ φούσκα μου σπάει απογοητεύτηκα. Τότε η γραφή έγινε συνοδοιπόρος μου, γιατί κανείς δεν ήταν εκεί όπως πίστευα. Ονειροπόλα, ερωτευμένη, απούσα για τους παλιούς, παλαβή για τους εδώ. Αντιπροσωπεύω όλους εκείνους που δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους και δεν τους νοιάζει που θα είναι αύριο, αρκεί να είναι ευτυχισμένοι. Αγαπώ βαθιά αυτούς που μένουν και επιμένουν όταν χάνω τον ίδιο μου τον εαυτό. Σιχαίνομαι τους ψεύτες και λατρεύω τις ταξιδιάρες ψυχές. Βιβλία, μουσική, ταξίδια, φωτογραφίες, καφές και στιγμές. Εδώ καταθέτω την ψυχή μου και αδειάζω τους πόνους, για να ανασάνω και να ξαναρχίσω πάλι από την αρχή.
Some recent articles by Μαρία Κυπραίου
