Loading posts...
Είμαστε κι εμείς που ξοδευτήκαμε και πληρωθήκαμε με αχαριστία..

Είμαστε κι εμείς που ξοδευτήκαμε και πληρωθήκαμε με αχαριστία..

Γράφει η Λιάνα Απόψε θέλω να γράψω για όλους εμάς που φτάσαμε τη ζωή μας στα άκρα, που δώσαμε ψυχή και αίμα, για να χαρίσουμε έστω ένα χαμόγελο, σε κείνους που νιώθαμε πως είναι οι "δικοί" μας άνθρωποι. Για όλους εμάς που απαρνηθήκαμε πρέπει και σταθερές και ...
Μεγάλωσα κι ακόμα το βράδυ κρατάω ένα φως ανοιχτό, για να διώχνει το κακό.

Μεγάλωσα κι ακόμα το βράδυ κρατάω ένα φως ανοιχτό, για να διώχνει το κακό.

Γράφει η Λιάνα Και μεγαλώνεις. Κι ο χρόνος τρέχει. Κάθε κίνηση του λεπτοδείκτη αφήνει πίσω του τη στιγμή, τις λέξεις, τους ανθρώπους. Μεγαλώνεις και καταλαβαίνεις πως όλα αλλάζουν. Τώρα δεν μπορείς πια να κρυφτείς στη γωνίτσα σου και να κλάψεις, δεν μπορείς...
Κλείνω όλους τους δρόμους που μπορούν να σε οδηγήσουν σε εμένα

Κλείνω όλους τους δρόμους που μπορούν να σε οδηγήσουν σε εμένα

Γράφει η Λιάνα Το πιο τρομακτικό απ' όλα όσα έζησα μαζί σου είναι πως αυτή τη φορά, στο παραμύθι σου, έκανες τον δράκο να μοιάζει με μένα. Είχε κάτι απ' τις εμπειρίες μου, μίλαγε με τις δικές μου απόψεις, μοιραζόταν περίτεχνα τους φόβους μου. Και ταυτίστηκα...
Κι αν δεν καταφέρω ποτέ να παραδεχτώ πόσο σε χρειάζομαι;

Κι αν δεν καταφέρω ποτέ να παραδεχτώ πόσο σε χρειάζομαι;

Γράφει η Λιάνα Φθινοπώριασε κι άρχισα πάλι να ακροβατώ πάνω στα θέλω μου. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, αναρωτιέμαι που θα βρεθεί η ζέστη που τόσο μου χει λείψει. Που θα κρύβομαι τις νύχτες, που θα αντιμετωπίζω τις σκέψεις μου. Τελικά η μοναξιά μου, ακόμα κι αυτή...
Θυμήθηκες να πεις ευχαριστώ, στους ανθρώπους που έμειναν στα δύσκολά σου;

Θυμήθηκες να πεις ευχαριστώ, στους ανθρώπους που έμειναν στα δύσκολά σου;

Γράφει η Λιάνα Τελευταία, με πιάνουν κάτι γέλια, ανακατεμένα με θυμό, με όλους μας. Κάθε φορά που νιώθουμε ανώτεροι, κάθε φορά που μετράμε την αξία μας, βάσει των υλικών που έχουμε αποκτήσει και φουσκώνουμε περήφανοι, κοιτώντας υποτιμητικά τους γύρω μας. Τελε...
Νικητή, σε κάνουν οι γρατζουνιές στην ψυχή σου!

Νικητή, σε κάνουν οι γρατζουνιές στην ψυχή σου!

Γράφει η Λιάνα Κι όταν η μοναξιά σου γίνεται άγριο θηρίο και σου δείχνει τα δόντια της, χάρισε της το πιο ειλικρινές σου χαμόγελο και θύμισε της πως είστε μαζί τόσο καιρό, που είναι μάταιο να θεριεύει τόσο. Ημέρωσε τη, άγγιξε την απαλά. Πόσα και πόσα δεν έχετ...
Πολύ μεγάλη για να μπω στη μάχη ξανά, πολύ μικρή για να παραιτηθώ απ’ όσα ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει.

Πολύ μεγάλη για να μπω στη μάχη ξανά, πολύ μικρή για να παραιτηθώ απ’ όσα ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει.

Γράφει η Λιάνα Οι δρόμοι των ονείρων μου έχουν γεμίσει εμπόδια. Και όλο κάτι μου μπλοκάρει τα σχέδια. Όλο κάτι τα ματαιώνει, ματώνει. Κι έπαψα να είμαι εγώ. Απλά με μια επίμονη παραίτηση να τολμήσω, να φωνάξω, να διεκδικήσω. Απραξία. Λες κι έχασε η φωνή μου τ...
Πόσο μου ‘χει λείψει μια αγάπη, που κάνει τα μάτια να λάμπουν!

Πόσο μου ‘χει λείψει μια αγάπη, που κάνει τα μάτια να λάμπουν!

Γράφει η Λιάνα Πως μου έλειψε λίγη αγάπη. Ξέρεις από κείνη που κάνει τα μάτια να λάμπουν και την καρδιά να αλλάζει χτύπο.Πόσο λαχταράω μια αγκαλιά, που θα ναι τόσο σφιχτή, μήπως και νιώσω ότι ξαναγίνομαι ολόκληρη.Και καίει το στόμα μου μένοντας σιωπηλό και δι...
Τρία χρόνια, μαμά!

Τρία χρόνια, μαμά!

Γράφει η Λιάνα  Τρία χρόνια μαμά! Εσύ σε άλλη διάσταση κι εγώ εδώ, να σου μιλάω κάθε μέρα για όσα συμβαίνουν. Τρία χρόνια και το κενό έχει μείνει ίδιο, βαθύ, σκληρό. Η απουσία σου, ακόμα και τώρα, είναι στιγμές που ορμάει και με διαλύει σε δεκάδες μικρά κομμά...
Ό,τι είναι αληθινό, το δείχνει ο χρόνος και το τέλος.

Ό,τι είναι αληθινό, το δείχνει ο χρόνος και το τέλος.

Γράφει η Λιάνα Μέχρι και οι λέξεις αρνούνται να απλωθούν στο χαρτί. Πείσμωσαν κι αυτές όπως το μυαλό κι η καρδιά μου. Παγωμένες σκέψεις, έχουν κάνει κατάληψη στο χρόνο μου κι όλα γύρω μου μοιάζουν με έναν ατελείωτο συμβιβασμό. Υποχωρήσεις, υποχρεωτικές και βι...