Loading posts...
Εγώ στον κόσμο μου και εσείς στον δικό σας. 

Εγώ στον κόσμο μου και εσείς στον δικό σας. 

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Ονειροπόλα, αλλοπαρμένη και τρελή, στο κόσμο το δικό μου γιατί πολύ απλά ο δικός σας μου χαλάει τη γεύση. Γεύση πικρή, ξινή και τις περισσότερες φορές ανύπαρκτη. Ό,τι μου χαλάει τη γεύση έχω μάθει να το φτύνω, μη το καταπιώ και μο...
Η μοναξιά θέλει κότσια και χαρακτήρα!

Η μοναξιά θέλει κότσια και χαρακτήρα!

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Τι είναι στ’αλήθεια η μοναξιά; Συναίσθημα, επιλογή, τιμωρία; Οι απόψεις πολλές, κάθε άνθρωπος και μια ιστορία μοναξιάς. Μοναξιά δεν σημαίνει είμαι μόνος, δεν σημαίνει πως δεν έχω κάποιον δίπλα μου, η μοναξιά είναι συναίσθημα βαρύ ...
Να ανταλλάζετε ματιές, ξέρουν να κάνουν σοβαρές κουβέντες!

Να ανταλλάζετε ματιές, ξέρουν να κάνουν σοβαρές κουβέντες!

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Υπάρχουν μάτια που σε αγγίζουν, που δεν φοβούνται να σε κοιτάξουν, που τολμούν να ακουμπήσουν της ψυχής σου τα βάθη. Σε διαπερνούν, σε συγκλονίζουν, σε απογυμνώνουν. Τόσα ζευγάρια μάτια και όμως ελάχιστα είναι αυτά που θα σε τραντ...
Κλωστές οι άνθρωποι..

Κλωστές οι άνθρωποι..

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Κλωστές οι άνθρωποι. Κλωστές που άλλοτε περιπλέκονται και άλλοτε χωρίζουν και ξανασμίγουν. Υπάρχουν και εκείνες που αν και κάποτε ήταν ένα κουβάρι αγάπης, τώρα πλέον έχουν γίνει ένα κουβάρι θυμού. Κάθε άνθρωπος και μια κλωστή. Κάθ...
Δυναμική γυναίκα, την ονόμασαν..

Δυναμική γυναίκα, την ονόμασαν..

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Ήξερες πως είχε κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο. Δεν περνούσε απαρατήρητη. Το βλέμμα της έκρυβε κάτι το σαγηνευτικό, δύο λίμνες με απύθμενο βάθος που μάγευαν και τραβούσαν τα βλέμματα των υπολοίπων. Το περπάτημα της ανάλαφρο, αισθ...
Σκέψου έναν άνθρωπο που θα μας μιλήσει, χωρίς υποκρισία..

Σκέψου έναν άνθρωπο που θα μας μιλήσει, χωρίς υποκρισία..

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Ήρθε σιγά σιγά ακόμη ένας καινούριος χρόνος. Στόχοι, ευχές, όνειρα έχουν τη τιμητική τους. Ένας καινούριος χρόνος, είναι ακόμη ένας σταθμός με περισσότερη αυτοπεποίθηση, που θα εξελιχθούμε, θα γίνουμε καλύτεροι και θα αφήσουμε πίσ...
Οι άλλοι πάντα θα λένε, κάνεις δεν κάνεις.

Οι άλλοι πάντα θα λένε, κάνεις δεν κάνεις.

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Οι άνθρωποι έχουμε τη τάση να στολίζουμε και να καλλωπίζουμε το περιτύλιγμα μας. Μια χαρά μπορούμε να ξεγελάσουμε και να ξεγελαστούμε με τα λογής λογής χρώματα και αρώματα που πασπαλίζουμε κατά καιρούς το σώμα μας. Φθαρτό είδος αυ...
Θέλω να ‘ρθεις χαρτί λευκό..

Θέλω να ‘ρθεις χαρτί λευκό..

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Χαρτί λευκό ο άνθρωπος με το που αντικρίζει το πρώτο φως της ύπαρξης. Χαρτί λευκό τα πρώτα χρόνια αθωότητας. Τα χρόνια όμως περνάνε, το χαρτί αρχίζει να γεμίζει με γραμμές άλλοτε μαύρες άλλοτε χρωματιστές. Γράμματα, μουντζούρες, ο...
Αν δεν υπάρχει χημεία, μην το ξεκινήσεις καν!

Αν δεν υπάρχει χημεία, μην το ξεκινήσεις καν!

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Η χημεία είναι απλή. Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, μην το ξεκινήσεις καν, μακροπρόθεσμα θα είναι χαμένος χρόνος. Το ένα θα σου μυρίζει και το άλλο θα σου ξινίζει και το μόνο που θα θες θα είναι να την κάνεις με ελαφρά π...
Τα πάθη, είναι για να τα ζεις, όχι για να τα κρίνεις

Τα πάθη, είναι για να τα ζεις, όχι για να τα κρίνεις

Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη Τα πάθη μας, μεγάλο κεφάλαιο. Δεν έχει άνθρωπο που να μη παθιάζεται και όποιος δηλώσει το αντίθετο είναι ψεύτης και μάλιστα μεγάλος. Υπάρχουν πάθη έρωτα, μίσους, ζήλειας. Αν είσαι θνητός έχεις πάθη είτε μεγάλα είτε μικρά. Πάθη φαν...