Βογιακέλης Γιάννης, Author at LoveLetters

About the author

Βογιακέλης Γιάννης

Γεια! Είμαι ο Γιάννης! Μετά την δήλωση του προφανούς, καθώς δεν χρησιμοποιώ ψευδώνυμο, θέλω να τονίσω πόσο ενθουσιασμένος είμαι στην ιδέα πως θα αγγίξω και θα παίξω κάποιες νότες στις υπέροχες και ποικιλόμορφες ψυχοσυνθέσεις που ενδέχεται να με διαβάσουν! Εύχομαι και ελπίζω, να δημιουργήσουμε όλοι μαζί μια μοναδική συγχορδία δίχως προηγούμενο και εν κατακλείδι, να αγγίξουμε κι άλλες ιδιοσυγκρασίες, ως που να αναζωογονήσουμε τον ρομαντισμό και τις όμορφες σκέψεις που η σύγχρονη κοινωνία μας πνίγει κάτω από τους θορύβους της ιλιγγιώδους ταχύτητας και του άγχους που αποδίδει. Ας ονειρευτούμε και λίγο!

Some recent articles by Βογιακέλης Γιάννης

Τα παιχνίδια με τις καβάτζες, πληγώνουν.

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Εξαφανίστηκες πάλι. Ναι, ξέρω, ήρθε το κυρίως πρόσωπο.Εκείνου δεν θέλεις να του δίνεις δικαιώματα, οπότε μπαίνω εγώ στη σίγαση χωρίς προειδοποίηση ώσπου να βρεθεί η κατάλληλη δικαιολογία να κουμπώσει μετά τα “χίλια συγγνώμη” σου. Ε...

Δυο μάτια σπινθηροβόλα και δυο χείλη φωτιά.

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Δυο παρήγορα μάτια να σε κοιτάξουν. Να σου κλέψουν την αγανάκτηση ετών που σου χαρίζουν τόσα και τόσα άλλα. Να σου λάμψουν λίγη ευτυχία. Να σου ξεθαμπώσουν λίγη ουσία με την σπιρτάδα τους και… ναι, οκ, να σε ζαλίσουν και λίγο. Κι ε...

Δύσκολη η ελευθερία· δεν έχει όρους.

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Είναι ατσάλινες οι ράβδοι της φυλακής, μα η ελευθερία, ήλιος κι ουρανός του εμείς. Μια που θα την επιθυμήσεις κι αμέσως αυτή ζεματάει όλα τα όρια, τα σύνορα, τους φραγμούς για να γεννηθεί. Πυρακτωμένα ατσάλια, λάμπουν φωτιά κι απόσ...

Έναν έρωτα, χωρίς επιστροφή ζητάω.

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Κάπου στην πορεία της ζωής μας (γιατί πορεύεται με ή χωρίς τη συγκατάθεσή μας), μας κουράζουν τα “περίπου”, τα “σχεδόν”, τα “μισά”.Δεν μας κάνει το ποτήρι το μισογεμάτο, του λείπει το άλλο μισό. Μας λείπει το άλλο μισό.Μόνο το γεμά...

Να λήξουμε κάπου το κρυφτό;

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Έχει και το κρυφτό τη χάρη του, δε λέω… αλλά κάπου ώπα.Κάπου να λήξει κι αυτό το παιχνίδι. Μία ζέστη, μία κρύο.Μια σε βλέπω, μια σε χάνω.Και τα χρόνια περνούν κι εμείς ακόμη στο ίδιο παιχνίδι πρωταγωνιστές που πληρώνονται σαν κομπά...

Κάποτε το παραμύθι, δεν τελειώνει με το “έζησαν αυτοί καλά..”

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Ξέρεις, μερικές φορές, το παραμύθι στο οποίο μας θέλουμε να πρωταγωνιστούμε δεν μας βγαίνει έτσι όπως το φανταζόμασταν.Μερικές φορές, δεν έχει αίσιο τέλος· δεν “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”.Ορισμένες φορές, έχει αντίθετο τέλ...

Θέλω να με αγαπάς όπως και νά’μαι!

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Δεν θέλω να με αγαπάς έτσι όπως λες, όχι.Σαν να μου λες να μην αλλάξω ποτέ τίποτα πάνω μου. Να μείνω στάσιμος, ακίνητος, σαν μια φωτογραφία ή ένα άγαλμα καλύτερα. Σαν να μου λες να μην επηρεάζεις καθόλου τη ζωή μου. Να μην ωριμάζω ...

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, ή επιλέγουμε να γίνονται;

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης. Κάπου κάπου, μαζεύονται τόσες συμπτώσεις και λες «Δε μπορεί πια.. αποκλείεται να είναι όλα τυχαία» και ξέρεις τι; Κατά πάσα πιθανότητα, έχεις δίκιο! Οι συμπτώσεις είναι τόσο σπάνιες που σχεδόν αναιρούν την ίδια τους την ύπαρξη. Υπ...

Είναι ύπουλο συναίσθημα η νοσταλγία..

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης. Πόσες φορές έχω άραγε ακούσει να λένε «Αααχ, τι καλά χρόνια που ήταν τότε..»; Ήταν άραγε όντως καλά χρόνια; Ήταν καλές εποχές που πέρασαν τόσο γρήγορα και εμείς ανόητοι που δεν προλάβαμε να τις χαρούμε; Νοσταλγία. Ύπουλο συναίσθημ...

Μήπως να αφήσουμε τα “παλαιάς κοπής” στη λήθη και να πάμε στο παρακάτω;

Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης. Κυρίες μου, μια ερώτηση έχω να σας κάνω. Εσείς που ζητάτε αρσενικό “παλαιάς κοπής”, είναι επειδή είστε εσείς θηλυκό “παλαιάς κοπής” ή μήπως γιατί έτσι θέλετε να νιώσετε; Γιατί θα σας πω κάτι τώρα.. το “παλαιάς κοπής” θηλυκό, δεν ζ...

All posts by: Βογιακέλης Γιάννης