Ερωτας

Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου  Σ' ερωτεύτηκα, το παραδέχομαι.Τρελά και πέρα από κάθε λογική. Κυρίως τη δική μου, την τετράγωνα ακέραιη πίσω από την οποία είχα κρύψει ενθουσιασμούς, παιχνίδια γοητείας κι έκπληξης για πολλά χρόνια. Σ' ερωτεύτηκα από τη θωριά ...

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου  Δεν μ' αδίκησες. Εγώ αδίκησα τον εαυτό μου, όταν σε πίστεψα. Όταν πίστεψα ότι η αγάπη σου μπορεί να τα νικήσει όλα. Πόσο λάθος έκανα. Τόσο καιρό να προσποιούμαι ότι όλα βαίνουν καλώς. Γνωρίζοντας ότι μέσα μου είχαν τελειώσει όλα.Δεν μ...

Γράφει η Αγγελική Καμπέρου Μαλλιά λυμένα, μπλεγμένα, αλατισμένα ανεμίζουν σε έναν χορό ξέφρενο· ο αέρας τα παίρνει και τα φέρνει και τα γυρίζει και τα στροβιλίζει. Ένας ήλιος που καίει, σου λέει, εμπνέει· βουτάει στην θάλασσα ολόκληρος πορτοκαλί, μια πύρινη μ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Είναι κι αυτός ο έρωτας, που σαν παραμορφωτικός φακός, μεγεθύνει τα όμορφα και κάνει τα άσχημα να μοιάζουν μικρά, σχεδόν ανούσια. Κρύβει τις αληθινές αποχρώσεις και νιώθεις πως δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι. Γιατί το συναίσθημα νι...

Γράφει η Πράξια Αρέστη Ακόμη ένα μήνυμα που έμεινε αναπάντητο για μέρες. Ακόμη μια φορά που είπες ότι θα έρθεις και μετά εξαφανίστηκες. Ακόμη μία χαμένη ευκαιρία.Με πιάνει το παράπονο. Δε φαίνεται να αντιλαμβάνεσαι καν τι λες και τι κάνεις. Έρχεσαι όταν σε βο...

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα Δεν αντέχεται η μοναξιά. Δε παλεύεται στο χρόνο. Δε περνά με μια- δυο παρέες που θα συναντήσεις μες τη μέρα, ούτε με την ώρα που θα αφιερώσεις στον εαυτό σου για να αναζωογονηθείς.Δε περνά εύκολα χωρίς μια αντρική φιγούρα στο πλάι σ...

Γράφει η Γεώρα Να μην μπλέξεις ποτέ με γυναίκα θάλασσα – φωτιά, όχι γιατί θα σε καταστρέψει, αλλά γιατί θα σε κάνει να νιώσεις. Και οι πιο πολλοί, φοβούνται να νιώσουν. Φοβούνται να ακροβατήσουν πάνω σε ένα «σε νοιάζομαι». Τρέμουν μία αγκαλιά. Δίνουν χρόνο δα...

Γράφει η Βίκυ Πλευρίτη Είχαν περάσει μόλις μερικοί μήνες χρονικά. Όμως ώρες ατέλειωτες, αν αλλάξεις το ζύγι. Στιγμές νοσταλγίας και θυμίσεων, στιγμές θυμού. Ώρες αργές και βαριές .Ματιές κατακόκκινες από το κλάμα και την ένταση  από ξεσπάσματα της λύπης. Κραυ...

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Με έχεις μπροστά σου και τώρα τα ξέρεις όλα. Είναι όλα απλωμένα μπροστά σου ξεκάθαρα. Κάθε "θέλω", κάθε "μπορώ", κάθε "μείνε" και κάθε "φύγε". Όλα απλωμένα. Καθαρά. Απόλυτα. Και τώρα πες μου τι θα γίνει με το φόβο; Ναι. Μόνο για το...

Γράφει η Άρτεμις Βαμβουνάκη Αν κάποτε με αγάπησες αληθινά τώρα θα ήσουν εδώ.Θα μου κρατούσες σφιχτά το χέρι όπως παλιά και θα με αγκάλιαζες όταν βουτούσα στα σκοτάδια μου ,όταν το γκρίζο φως θα ξεπρόβαλε μπρόστα μου εσύ θα βρισκόσουν παρών σώμα και ψυχή, ανάσ...