Loading posts...
Γράφει η Ηρώ Αναστασίου  Ίσως προσελκύεις την δυστυχία, ίσως αρέσκεσαι το να είσαι θλιμμένος, ίσως δεν κατάλαβες ακόμη το νόημα της ζωής.Όταν κάθε μέρα σηκώνεσαι και αντί να πεις ένα δόξα το θεό που σηκώθηκα και σήμερα και είμαι γερός λες είμαι δυστυχισμένος....
Continue reading
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Σκέψου λέει, να μην ήταν μια Δευτέρα μέσα στις πολλές, αλλά μια διαφορετική Δευτέρα, που εσύ κι εγώ θα κάναμε κοπάνα, από εκείνες τις ανέμελες, τις σχολικές. Από εκείνες χωρίς τα κινητά, χωρίς τη δικτύωση. Χωρίς να αφήσουμε το στίγμ...
Continue reading
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Μια απάτη είναι η μνήμη μάτια μου και το τελειότερο έργο της, είναι το παρελθόν που θυμάσαι. Όχι αυτό που έζησες, αυτό που θυμάσαι. Κι αυτό που θυμάσαι, είναι αυτό που δημιουργεί το μυαλό με τον καιρό, για να επιβιώσει. Η μεγαλύτερη...
Continue reading
Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης Αισθάνθηκα τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο! Τον αναζήτησα, τον εξερεύνησα, τον αποθέωσα! Έκανα λάθη και πλήρωσα το τίμημά τους! Πέρασα δύσκολες στιγμές! Έζησα και ξαναζήσα τον έρωτα! Πολλές φορές! Κάθε φορά που αισθανόμουν έρω...
Continue reading
Γράφει η Κική Γ.  Κοιτάζω και ξανά κοιτάζω το μήνυμα σου. Τώρα μετά από τόσο καιρό; Τώρα μετά από τις τόσες προσπάθειες που έκανα; Τώρα με θυμήθηκες; Ήμασταν μαζί  10 ολόκληρα χρόνια. Ζούσαμε έναν μεγάλο έρωτα. Κουμπώσαμε. Κάναμε όνειρα, σχέδια και περιμέναμε...
Continue reading
Γράφει ο Τάσος Ζαννής Ήταν αποφασισμένος να τα αφήσει όλα πίσω του και να ψάξει τη δική του αλήθεια.Αλλά όχι μόνος του. "Εγώ μακριά σου θα ζήσω βίαιο αντιπερισπασμό", του λέει. "Κάθε πόλη του κόσμου είναι δίκτυο που κρατάει τους ανθρώπους της ασφυκτικά απ’ το...
Continue reading
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Σκέψου που λες, μια μέρα, τα ανείπωτα να τελείωναν! Να μην έμεναν πια λέξεις που δεν θα ακουστούν. Να μην υπάρχουν λέξεις που δεν θα ακουγόντουσαν. Να μην υπήρχαν άνθρωποι που θα περίμεναν ένα "σ'αγαπώ", ένα "σε θέλω" κι ένα "μου λε...
Continue reading
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Δεν μου κάνει άλλο ο κόσμος τους, στο είπα; Δεν τους αντέχω άλλο.. Έλα, πάμε να φύγουμε από τον κόσμο τους και να πάμε σε έναν δικό μας. Σε έναν κόσμος ολόδικό μας που δεν θα έχει κανείς τη διεύθυνση και τον αριθμό. Σε έναν κόσμο πο...
Continue reading
Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη Θέλω να είσαι δικιά μου.Μόνο δικιά μου.Να μην μπορεί κανείς να σε αγγίξει.Να μην μπορεί κανείς άλλος, να δει μες τα μάτια σου, με τον τρόπο που κοιτάω εγώ. Θέλω να ορίζω κάθε σπιθαμή του κορμιού σου και κάθε ζωντανό σου κύτταρο.Θέλω ό...
Continue reading
Γράφει η Φύλλις Γκούστη Σε εκείνους, που συνεχίζουν.Σε εκείνους, που σηκώνουν τα μάτια ψηλά, σε δύσκολα μα και εύκολα και ζητούν την καθοδήγησή σου μέσα τους, ή γύρω τους.Σε εκείνους, που δεν δόθηκε μια στρωτή ζωή με ροδοπέταλα, ή που μια τέτοια είδους ζωή, έ...
Continue reading